←کسانی که از بیعت با ابوبکر، سر باز زدند
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
سپس، [[دست]] مرا و دست [[ابو عبیدة بن جراح]] را که در میان ما نشسته بود، گرفت و من جز از این سخن او ناراحت نشدم؛ زیرا به [[خدا]] [[سوگند]]، اگر پیش انداخته شوم و بی آنکه گناهی مرتکب شده باشم، گردنم را بزنند، نزد من محبوب‌تر از آن است که [[امیر]] قومی شوم که [[ابوبکر]] در میان آنان است، مگر آنکه نَفْسم، به هنگام [[مرگ]]، چیزی را برایم بیاراید که الان آن را نمی‌یابم. پس، کسی از [[انصار]] گفت: من دوای درد و چاره کارم. ای گروه [[قریش]]! امیری از ما باشد و امیری از شما. همهمه‌ها زیاد و صداها بلند گردید، تا آنجا که ترسیدم [[اختلاف]] شود. پس گفتم: ای [[ابوبکر]]! دستت را بگشای. او هم گشود و من و [[مهاجران]]، با او [[بیعت]] کردیم. سپس [[انصار]] [[بیعت]] کردند و ما بر [[سعد بن عباده]] پریدیم و کسی از میان آنان گفت: [[سعد بن عباده]] را کشتید. [من هم] گفتم: [[خداوند]]، [[سعد بن عباده]] را بکشد! به [[خدا]] [[سوگند]]، در آن هنگام، بهتر از [[بیعت]] با [[ابوبکر]] نیافتیم. [[بیم]] آن داشتیم که اگر بدون [[بیعت]] از [[قوم]] [[انصار]] جدا شویم، پس از ما با مردی از خودشان [[بیعت]] کنند و در آن صورت، یا با وجود [[ناخشنودی]]، با وی [[بیعت]] می‌کردیم و یا با آنان [[مخالفت]] می‌کردیم که [[فساد]] به پا می‌شد. پس هر کس بدون [[مشورت]] با [[مسلمانان]]، با کسی [[بیعت]] کند، نه او و نه کسی که با او [[بیعت]] کرده، نباید [[پیروی]] شوند، مبادا که کشته شوند<ref>صحیح البخاری، ج ۶، ص ۲۵۰۵، ح ۶۴۴۲.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۱۷۲-۱۸۵.</ref> | سپس، [[دست]] مرا و دست [[ابو عبیدة بن جراح]] را که در میان ما نشسته بود، گرفت و من جز از این سخن او ناراحت نشدم؛ زیرا به [[خدا]] [[سوگند]]، اگر پیش انداخته شوم و بی آنکه گناهی مرتکب شده باشم، گردنم را بزنند، نزد من محبوب‌تر از آن است که [[امیر]] قومی شوم که [[ابوبکر]] در میان آنان است، مگر آنکه نَفْسم، به هنگام [[مرگ]]، چیزی را برایم بیاراید که الان آن را نمی‌یابم. پس، کسی از [[انصار]] گفت: من دوای درد و چاره کارم. ای گروه [[قریش]]! امیری از ما باشد و امیری از شما. همهمه‌ها زیاد و صداها بلند گردید، تا آنجا که ترسیدم [[اختلاف]] شود. پس گفتم: ای [[ابوبکر]]! دستت را بگشای. او هم گشود و من و [[مهاجران]]، با او [[بیعت]] کردیم. سپس [[انصار]] [[بیعت]] کردند و ما بر [[سعد بن عباده]] پریدیم و کسی از میان آنان گفت: [[سعد بن عباده]] را کشتید. [من هم] گفتم: [[خداوند]]، [[سعد بن عباده]] را بکشد! به [[خدا]] [[سوگند]]، در آن هنگام، بهتر از [[بیعت]] با [[ابوبکر]] نیافتیم. [[بیم]] آن داشتیم که اگر بدون [[بیعت]] از [[قوم]] [[انصار]] جدا شویم، پس از ما با مردی از خودشان [[بیعت]] کنند و در آن صورت، یا با وجود [[ناخشنودی]]، با وی [[بیعت]] می‌کردیم و یا با آنان [[مخالفت]] می‌کردیم که [[فساد]] به پا می‌شد. پس هر کس بدون [[مشورت]] با [[مسلمانان]]، با کسی [[بیعت]] کند، نه او و نه کسی که با او [[بیعت]] کرده، نباید [[پیروی]] شوند، مبادا که کشته شوند<ref>صحیح البخاری، ج ۶، ص ۲۵۰۵، ح ۶۴۴۲.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۱۷۲-۱۸۵.</ref> | ||
==کسانی که از [[بیعت]] با [[ابوبکر]]، | ==کسانی که از [[بیعت]] با [[ابوبکر]]، سرباز زدند== | ||
[[تاریخ الیعقوبی (کتاب)|تاریخ الیعقوبی]]: گروهی از [[مهاجران]] و [[انصار]] از [[بیعت]] با [[ابوبکر]]، سر باز زدند و به [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} متمایل شدند، از جمله: [[عباس بن عبد المطلب]]، [[فضل بن عباس]]، [[زبیر بن عوام]] بن عاص، [[خالد بن سعید]]، [[مقداد]] بن عمرو، [[سلمان فارسی]]، [[ابو ذر غفاری]]، [[عمار بن یاسر]]، بَراء بن عازب و [[ابی بن کعب]]. [[ابوبکر]] به دنبال [[عمر بن خطاب]] و [[ابو عبیدة بن جراح]] و [[مغیرة بن شعبه]] فرستاد و گفت: نظر (صواب)، چیست؟ گفتند: صواب، آن است که [[عباس بن عبد المطلب]] را ببینی و سهمی از این [[حکومت]] برای او و نسلش قرار دهی و بدین وسیله در طرف [[علی بن ابی طالب]]، شکاف اندازید تا اگر با شما شد، برایتان حجتی بر ضد [[علی]] باشد<ref>[[تاریخ الیعقوبی (کتاب)|تاریخ الیعقوبی]]، ج ۲، ص ۱۲۴.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۱۷۲-۱۸۵.</ref> | [[تاریخ الیعقوبی (کتاب)|تاریخ الیعقوبی]]: گروهی از [[مهاجران]] و [[انصار]] از [[بیعت]] با [[ابوبکر]]، سر باز زدند و به [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} متمایل شدند، از جمله: [[عباس بن عبد المطلب]]، [[فضل بن عباس]]، [[زبیر بن عوام]] بن عاص، [[خالد بن سعید]]، [[مقداد]] بن عمرو، [[سلمان فارسی]]، [[ابو ذر غفاری]]، [[عمار بن یاسر]]، بَراء بن عازب و [[ابی بن کعب]]. [[ابوبکر]] به دنبال [[عمر بن خطاب]] و [[ابو عبیدة بن جراح]] و [[مغیرة بن شعبه]] فرستاد و گفت: نظر (صواب)، چیست؟ گفتند: صواب، آن است که [[عباس بن عبد المطلب]] را ببینی و سهمی از این [[حکومت]] برای او و نسلش قرار دهی و بدین وسیله در طرف [[علی بن ابی طالب]]، شکاف اندازید تا اگر با شما شد، برایتان حجتی بر ضد [[علی]] باشد<ref>[[تاریخ الیعقوبی (کتاب)|تاریخ الیعقوبی]]، ج ۲، ص ۱۲۴.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۱۷۲-۱۸۵.</ref> | ||