بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
علاوه بر تمام اینها، [[دعاها]] و مناجاتهایی که حضرت در مواطن گوناگون با [[حضرت حق]] - جل شأنه - داشتند، بیانگر [[روح]] بزرگ و [[معنوی]] او و روشنگر اهداف [[مقدس]] حضرت از این [[انقلاب]] [[الهی]] است. | علاوه بر تمام اینها، [[دعاها]] و مناجاتهایی که حضرت در مواطن گوناگون با [[حضرت حق]] - جل شأنه - داشتند، بیانگر [[روح]] بزرگ و [[معنوی]] او و روشنگر اهداف [[مقدس]] حضرت از این [[انقلاب]] [[الهی]] است. | ||
نگارنده سعی دارد در این مقال، به گوشهای از درسها و [[پیامهای عاشورا]] از زبان کسانی که خود، این نهضت خونین و حماسی را آفریدند بپردازد؛ باشد که به -انشاءالله تعالی - گامی هرچند کوچک در تبیین اهداف این واقعه عظیم و مقدس در سال مزین به نام [[عزت]] و [[افتخار]] [[حسینی]] باشد.<ref>[[سید مجتبی غیوری | نگارنده سعی دارد در این مقال، به گوشهای از درسها و [[پیامهای عاشورا]] از زبان کسانی که خود، این نهضت خونین و حماسی را آفریدند بپردازد؛ باشد که به -انشاءالله تعالی - گامی هرچند کوچک در تبیین اهداف این واقعه عظیم و مقدس در سال مزین به نام [[عزت]] و [[افتخار]] [[حسینی]] باشد.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۵۳.</ref> | ||
==پیامهای [[اعتقادی]]== | ==پیامهای [[اعتقادی]]== | ||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
در رجزهای [[باران]] امام نیز این نکته کاملاً مشهود است؛ به عنوان نمونه وقتی «[[عمرو بن خالد ازدی]]» به میدان رفت، در [[رجز]] خویش چنین گفت: | در رجزهای [[باران]] امام نیز این نکته کاملاً مشهود است؛ به عنوان نمونه وقتی «[[عمرو بن خالد ازدی]]» به میدان رفت، در [[رجز]] خویش چنین گفت: | ||
«ای جان! امروز به سوی [[خدای رحمان]] و [[روح]] و ریحان میروی و آنچه را که در [[لوح]] تقدیرت از پاداشهای [[الهی]] نوشته شده در مییابی، پس [[بیتابی]] مکن که هر زندهای مردنی است»<ref>مناقب آل ابی طالب ج۲، ص۲۵۰.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری | «ای جان! امروز به سوی [[خدای رحمان]] و [[روح]] و ریحان میروی و آنچه را که در [[لوح]] تقدیرت از پاداشهای [[الهی]] نوشته شده در مییابی، پس [[بیتابی]] مکن که هر زندهای مردنی است»<ref>مناقب آل ابی طالب ج۲، ص۲۵۰.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۵۵.</ref> | ||
===[[اعتقاد]] به [[رسالت پیامبر]]{{صل}}=== | ===[[اعتقاد]] به [[رسالت پیامبر]]{{صل}}=== | ||
در عصر پس از [[پیامبر]]، است دچار تجزیه شدند، برخی به [[سنت]] و [[دین]] او [[وفادار]] ماندند، ولی اکثر [[مردم]] دچار [[ضلالت]] و [[بدعت]] شدند. در [[مکه]] [[حضرت]] [[سید الشهداء]]{{ع}} با [[ابن عباس]] درباره [[امویان]] [[حاکم]] صحبت میکرد و از وی پرسید: «نظر تو درباره کسانی که پسر [[دختر پیامبر]] را از خانه و [[وطن]] و زادگاهش بیرون کرده و او را آواره دشت و بیابان کردند و در پی کشتن وی و ریختن خونش هستند، چیست؟ در حالی که این پسر پیامبر، نه برای [[خدا]] شریکی قائل شده، نه غیر خدا را [[سرپرست]] خویش گرفته و نه از [[آیین]] [[پیامبر خدا]]{{صل}} فاصله گرفته است». ابن عباس در جواب عرض کرد: «درباره آنان چیزی نمیگویم، جز این [[آیه قرآن]] که: «آنان به خدا و پیامبرش [[کافر]] شدند.».. و بعد حضرت فرمود: خدایا! [[شاهد]] باش ابن عباس به [[صراحت]] به [[کفر]] آنان نسبت به خدا و [[رسول]] [[گواهی]] داد»<ref>کلمات الامام الحسین{{ع}}، ص۳۰۶-۳۰۷.</ref>. | در عصر پس از [[پیامبر]]، است دچار تجزیه شدند، برخی به [[سنت]] و [[دین]] او [[وفادار]] ماندند، ولی اکثر [[مردم]] دچار [[ضلالت]] و [[بدعت]] شدند. در [[مکه]] [[حضرت]] [[سید الشهداء]]{{ع}} با [[ابن عباس]] درباره [[امویان]] [[حاکم]] صحبت میکرد و از وی پرسید: «نظر تو درباره کسانی که پسر [[دختر پیامبر]] را از خانه و [[وطن]] و زادگاهش بیرون کرده و او را آواره دشت و بیابان کردند و در پی کشتن وی و ریختن خونش هستند، چیست؟ در حالی که این پسر پیامبر، نه برای [[خدا]] شریکی قائل شده، نه غیر خدا را [[سرپرست]] خویش گرفته و نه از [[آیین]] [[پیامبر خدا]]{{صل}} فاصله گرفته است». ابن عباس در جواب عرض کرد: «درباره آنان چیزی نمیگویم، جز این [[آیه قرآن]] که: «آنان به خدا و پیامبرش [[کافر]] شدند.».. و بعد حضرت فرمود: خدایا! [[شاهد]] باش ابن عباس به [[صراحت]] به [[کفر]] آنان نسبت به خدا و [[رسول]] [[گواهی]] داد»<ref>کلمات الامام الحسین{{ع}}، ص۳۰۶-۳۰۷.</ref>. | ||
در طول [[سفر]] نیز [[امام]] و خاندانش پیوسته از [[رسول خدا]]{{صل}} یاد میکردند و خود را از [[نسل]] آن [[حضرت]] معرفی میکردند و به آن [[افتخار]] کرده و [[کرامت]] و [[شرافت]] خود را در آن میدانستند.<ref>[[سید مجتبی غیوری | در طول [[سفر]] نیز [[امام]] و خاندانش پیوسته از [[رسول خدا]]{{صل}} یاد میکردند و خود را از [[نسل]] آن [[حضرت]] معرفی میکردند و به آن [[افتخار]] کرده و [[کرامت]] و [[شرافت]] خود را در آن میدانستند.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۵۷.</ref> | ||
===[[امامت]]=== | ===[[امامت]]=== | ||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[قیام عاشورا]]، جلوهای از این حقخواهی و باطلستیزی در [[ارتباط]] با این والاترین رکن جامع [[اسلامی]] بود، [[امام حسین]]{{ع}} در مسیر راه [[کوفه]] پس از برخورد با [[سپاه]] [[حر]] در خطابهای که ایراد کرد، چنین فرمود: | [[قیام عاشورا]]، جلوهای از این حقخواهی و باطلستیزی در [[ارتباط]] با این والاترین رکن جامع [[اسلامی]] بود، [[امام حسین]]{{ع}} در مسیر راه [[کوفه]] پس از برخورد با [[سپاه]] [[حر]] در خطابهای که ایراد کرد، چنین فرمود: | ||
«ای [[مردم]]! اگر تقوای [[خدا]] پیشه کنید و حق را برای صاحبانش بشناسید، خدا از شما بیشتر [[راضی]] خواهد بود، ما [[دودمان]] پیامبریم و به عهدهداری این امر و [[ولایت]] بر شما از دیگران که به ناحق مدعی آنند و در میان شما به [[ستم]] و [[تجاوز]] [[حکومت]] میکنند سزاوارتریم»<ref>الارشاد، ج۲، ص۷۹.</ref>. | «ای [[مردم]]! اگر تقوای [[خدا]] پیشه کنید و حق را برای صاحبانش بشناسید، خدا از شما بیشتر [[راضی]] خواهد بود، ما [[دودمان]] پیامبریم و به عهدهداری این امر و [[ولایت]] بر شما از دیگران که به ناحق مدعی آنند و در میان شما به [[ستم]] و [[تجاوز]] [[حکومت]] میکنند سزاوارتریم»<ref>الارشاد، ج۲، ص۷۹.</ref>. | ||
[[پیام عاشورا]] این است که در [[جامعه اسلامی]] [[حاکمیت]] و ولایت حق شایستهترین افراد است؛ یعنی فردی که [[تعهد]] [[ایمانی]] بالایی داشته باشد و برای اجرای [[فرامین]] [[قرآن]] و [[هدایت]] [[جامعه]] به سوی [[اسلام ناب]] بکوشد و شیوه حکومتیاش بر مبنای [[عدل و قسط]] باشد.<ref>[[سید مجتبی غیوری | [[پیام عاشورا]] این است که در [[جامعه اسلامی]] [[حاکمیت]] و ولایت حق شایستهترین افراد است؛ یعنی فردی که [[تعهد]] [[ایمانی]] بالایی داشته باشد و برای اجرای [[فرامین]] [[قرآن]] و [[هدایت]] [[جامعه]] به سوی [[اسلام ناب]] بکوشد و شیوه حکومتیاش بر مبنای [[عدل و قسط]] باشد.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۵۸.</ref> | ||
===[[شفاعت]]=== | ===[[شفاعت]]=== | ||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
یادآوری موضوع اعتقادی شفاعت نوعی ملامت بر عملکرد [[دشمنان]] نیز بود،؛ چراکه [[جنایت]] آنان به [[ذریه]] پیامبر{{صل}} با وضع امتی که به شفاعت آن حضرت [[اعتقاد]] داشته باشند ناسازگار است. | یادآوری موضوع اعتقادی شفاعت نوعی ملامت بر عملکرد [[دشمنان]] نیز بود،؛ چراکه [[جنایت]] آنان به [[ذریه]] پیامبر{{صل}} با وضع امتی که به شفاعت آن حضرت [[اعتقاد]] داشته باشند ناسازگار است. | ||
درخواست شفاعت و [[امید]] به آنکه در [[زیارتنامهها]] آمده است، همین اثر [[تربیتی]] را دارد، از جمله در [[زیارت امام حسین]] علی میخوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُود}}.<ref>[[سید مجتبی غیوری | درخواست شفاعت و [[امید]] به آنکه در [[زیارتنامهها]] آمده است، همین اثر [[تربیتی]] را دارد، از جمله در [[زیارت امام حسین]] علی میخوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُود}}.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۶۰.</ref> | ||
===[[بدعت]] ستیزی=== | ===[[بدعت]] ستیزی=== | ||
[[امام حسین]]{{ع}} مصداق بارزی از عمل به این [[تکلیف الهی]] است، وی به [[دفاع]] از [[حریم]] [[دین]] پرداخت و از انگیزههای خویش [[احیای دین]] و بدعتستیزی را برشمرد، از جمله در نامهای که به بزرگان [[بصره]] نوشت چنین آمده است: | [[امام حسین]]{{ع}} مصداق بارزی از عمل به این [[تکلیف الهی]] است، وی به [[دفاع]] از [[حریم]] [[دین]] پرداخت و از انگیزههای خویش [[احیای دین]] و بدعتستیزی را برشمرد، از جمله در نامهای که به بزرگان [[بصره]] نوشت چنین آمده است: | ||
{{متن حدیث|أدْعُوكُم إِلى كِتابِ اللَّهِ وَسُنَّةِ نَبِيِّهِ{{صل}}، فإنَّ السُّنَّة قَد أُميْتَت، وإنَّ البِدعَةَ قَد أُحيِيتْ}}<ref>«شما را به [[کتاب خدا]] و [[سنت]] پیامبرش [[دعوت]] میکنم، همانا [[سنت پیامبر]] مرده و بدعت زنده شده است» حیاة الامام الحسین{{ع}}، ج۲، ص۳۳۲.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری | {{متن حدیث|أدْعُوكُم إِلى كِتابِ اللَّهِ وَسُنَّةِ نَبِيِّهِ{{صل}}، فإنَّ السُّنَّة قَد أُميْتَت، وإنَّ البِدعَةَ قَد أُحيِيتْ}}<ref>«شما را به [[کتاب خدا]] و [[سنت]] پیامبرش [[دعوت]] میکنم، همانا [[سنت پیامبر]] مرده و بدعت زنده شده است» حیاة الامام الحسین{{ع}}، ج۲، ص۳۳۲.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۶۱.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100818.jpg|22px]] [[سید مجتبی غیوری | # [[پرونده:1100818.jpg|22px]] [[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، '''[[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|'''فرهنگ عاشورایی ج۷]]''' | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||