کوفه در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیعیان]] [[اهل بیت]] نیز در [[کوفه]] کم نبودند، امّا تشیّعشان در بعد خطبه‌های حماسی و نطق‌های پرشور و [[عواطف]] سرشار نسبت به [[خاندان پیامبر]]{{صل}}، بیش از [[پیروی]] از خط سرخ [[آل علی]] و پا نهادن در میدان‌های درگیری بود. بی‌آنکه بخواهیم سختگیری‌ها و شدّت [[عمل]] [[امویان]] را در محدود ساختن [[یاری]] [[شیعیان]] نسبت به [[حسین بن علی]]{{ع}} نادیده بگیریم، از روحیّۀ [[سستی]] و [[بی‌وفایی]] آنان نمی‌توان بسادگی گذشت. حتّی جمعی از آنان با دیدن پیکر‌های [[حسین]] و یارانش در دم تیغ‌ها، می‌‌گریستند و [[دعا]] میکردند که خدایا پسر پیامبرت را [[یاری]] کن. یکی از خودشان بر آنان خروشید که چرا به جای [[دعا]]، به یاریش نمی‌شتابید {{متن حدیث|هلاّ تهبون الى نصرته بدل هذا الدّعاء؟}}<ref>با استفاده از «حیاه الامام الحسین»، باقر شریف القرشی، ج۲، ص۴۴۲، به نقل از «بلاذری».</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۰۸.</ref>.

== جستارهای وابسته ==