سوره اعلی در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سوره اعلی]] در آغاز، خطاب به پیامبر{{صل}} او را به تسبیح [[شایسته]] [[نام پروردگار]] بلند مرتبه، [[فرمان]] می‌دهد؛ پروردگاری که پس از [[آفرینش]] موجودات با [[هدایت تکوینی]] آنان را در [[مسیر کمال]] قرار داده است. سپس با بیان نمونه‌ای به رویانیدن گیاهان از [[دل]] [[زمین]] برای چرای حیوانات و خشک و سیاه شدن آن ادامه می‌یابد، آنگاه بار دیگر خطاب به پیامبر{{صل}} می‌فرماید: ما [[قرآن]] را بر تو نازل می‌کنیم و آن را به تو می‌آموزیم، به‌گونه‌ای که (با [[قدرت]] و [[مشیت الهی]]) هرگز فراموش نخواهی کرد و ما تو را با روشی آسان برای [[تبلیغ]] این رسالت جهانی آماده می‌کنیم. تو [[مردم]] را به [[اسلام]] فراخوان و اگر [[تذکر]]، سودمند باشد به آنان تذکر ده. در بخش سوم، مردم را در برابر دعوت پیامبر{{صل}} به دو دسته تقسیم می‌کند: گروهی که به موجب [[ترس از خدا]] متذکر شده، به سوی پیامبر{{صل}} می‌آیند و دسته [[شقی]] و بدفرجام که از وی دوری می‌گزینند و [[کیفر]] چنین گروهی [[آتش]] بزرگی است که در آن وارد می‌شوند و [[مرگ]] و [[زندگی]] در آن راه ندارد، آنگاه تأکید می‌ورزد که [[اهل]] [[تزکیه]] که بر [[یاد خدا]] و گزاردن [[نماز]] [[اصرار]] دارند [[رستگار]] می‌شوند. در پایان به رویکرد [[آدمیان]] و محور اصلی [[دعوت]] [[پیامبران]] اشاره می‌کند که شما ([[مردم]]) [[دنیا]] را بر [[آخرت]] ترجیح می‌دهید، در حالی‌که آخرت بهتر و پایدارتر است. این آموزه‌ها در همه [[کتب آسمانی پیشین]]، از جمله کتابهای [[ابراهیم]] و [[موسی]]{{ع}} آمده است.