|
|
| خط ۸۲: |
خط ۸۲: |
| [[رده:پرسش‌های علم غیب معصوم]] | | [[رده:پرسش‌های علم غیب معصوم]] |
| [[رده:پرسش‌های علم غیب امام]] | | [[رده:پرسش‌های علم غیب امام]] |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| =حسن رهبری=
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| نمونه های قرآنی از غیب عامّ
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| ۱-۱) حضرت سلیمان(ع) زمانی که از کارگزاران خود سان می دید، متوجه شد که هُدهُد در میان آن جمع نیست؛ فرمود:(مالِیَ لا اَرَی الهُدهُدَ اَم کانَ مِنَ الغائِبینَ) (نمل/۲۰) «چرا هدهد را نمی بینم، یا اینکه او از غایبان است؟»
| |
|
| |
| غیب بودن هدهد در اینجا به مفهوم خارج شدن او از دیدرس حضرت سلیمان بوده است که پس از مدتی با رسیدن هدهد و بیان علت غیبتش، مسئله منتفی می شود.
| |
|
| |
| ۲-۱) تاریکی از عوامل غیب است که قرآن در داستان حضرت یوسف بدان اشاره کرده است:(و اَلْقُوهُ فِی غِیابَهِ الْجُبِّ)(یوسف/۱۰) «(یکی از برادران یوسف گفت:) او را در نهانگاه چاه بیفکنید!»
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| نمونه های قرآنی از غیب خاصّ
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| ۱-۲)(وَإِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ)(حجر/۲۱) «خزائن همه چیز تنها نزد ماست؛ ولی ما جز به اندازه معیّن آن را نازل نمی کنیم.»
| |
|
| |
| ۲-۲)(... وَ ما کانَ اللهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَی الْغَیْبِ وَلکِنَّ اللهَ یَجْتَبِی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشاءُ) (آل عمران/۱۷۹) «... و [نیز] چنین نبود که خداوند شما را از اسرار غیب آگاه کند، ولی خداوند از میان فرستادگان خویش هر کس را بخواهد (برای آگاهی از آن) برمی گزیند [و قسمتی از اسرار نهان را در اختیار او می گذارد تا به اطلاع شما برساند].»
| |
|
| |
| ۳-۲)(یَسألوُنَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِن أمرِ رَبّی وَ ما اُوتیتُم مِنَ العِلمِ إلاّ قَلیلاً) (اسراء/۸۵) «از تو درباره روح می پرسند؛ بگو: روح، کار پروردگار من است؛ و شما از دانش آن جز اندکی داده نشده اید.»
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| شواهد قرآنی از غیب اخصّ
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| ۱-۳)(وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُها اِلاّ هُوَ...)(انعام/۵۹) «کلید های غیب نزد خداوند است. هیچ کس جز او بر آنها آگاهی ندارد.»
| |
|
| |
| ۲-۳)(قُلْ لا یَعْلَمُ مَنْ فِی السَّمواتِ وَ الْاَرْضِ الْغَیْبَ اِلاَّ اللهُ وَ ما یَشْعُرُونَ اَیّانَ یُبْعَثُونَ) (نمل/۶۵) «بگو از کسانی که در آسمان ها و زمین هستند، کسی جز خدا غیب نمی داند؛ همچنین آگاهی ندارند که چه وقت بر انگیخته خواهند شد!»
| |
|
| |
| ۳-۳)(فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما اُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّهِ اَعْیُنٍ)(سجده/۱۷) «هیچ کس نمی داند چه پاداش های مهمّی که مایه روشنی چشم هاست، برای آنان نهفته شده است.»
| |
|
| |
| ۴-۳)(یَسألُونَکَ عَنِ السّاعَهِ أیّانَ مُرسَیها قُل إنَّما عِلمُها عِندَ رَبّی ...) (اعراف/۱۸۷) «(ای پیامبر!) از تو درباره هنگامه قیامت می پرسند؛ بگو: علم آن تنها در پیش پروردگار من است.»
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| منبع: '''[[علم پیامبر و امام در تفسیر «من وحی القرآن» (مقاله)]]'''http://www.akbarahmadi.ir/index.php/2014-01-14-20-18-26/165-elmfazl
| |
