امامت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

==[[وظایف]] و [[مسئولیت‌های امام]]==

'''اجرای [[اوامر الهی]] در [[جامعه]]''': [[امام سجاد]]{{ع}}، [[ائمه]] را کسانی می‌داند که [[خداوند]] [[توفیق]] [[هدایت]] خلقش را به دست ایشان داده است و آنان راهنمایانی برای [[ارشاد]] [[بندگان]] و مجریان اوامر الهی می‌باشند. ایشان در [[مقام]] گلایه از [[غاصبان خلافت]]، در [[جایگاه]] [[اقامه نماز]] [[عید]]، این مهم را فریاد می‌زند و جامعه‌ای را که [[امام]] [[معصوم]] در آن [[مسئولیت]] اجرایی و حضور [[سیاسی]] ندارد، چنین ترسیم می‌کند: “پس [[برگزیدگان]] و خلفای تو مغلوب و [[مقهور]] شدند و حقشان از کف بشد. اکنون می‌نگرند که احکامت دگرگون شده و [[کتابت]] به یک سو افتاده و [[فرایض]] تو به روش تو به جای آورده نمی‌شود و سنت‌های پیامبرت متروک مانده است<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>. [[قدرت الهی]] عاملی برای ایفای نقش [[اجتماعی]] و سیاسی امام معصوم است. اگر در جامعه‌ای امام معصوم بخواهد به وظایف خود عمل کند، یعنی [[قانون]] و [[شریعت الهی]] را در جامعه [[اجرا]] نماید و [[امامت]] را از [[قوه]] به فعل برساند، باید بسط ید داشته باشد؛ لذا از خداوند، [[قدرت]] و [[نصرت الهی]] را برای ولی خود [[طلب]] می‌کند و از [[درگاه الهی]] می‌خواهد که او را با نیرومندترین ارکان قدرت خویش [[یاری]] فرماید و پشتش را محکم و بازوانش را توانا گرداند و تحت [[مراقبت]] خویش قرار دهد و در سایه خود حفظش نماید و به [[ملائکه]] خود یاری‌اش دهد و به [[لشکر]] پیروزمند خود مددش رساند<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>. امام [[گشایش]] در کار، [[آسایش]] و یاری و [[تأیید الهی]] را برای [[اهل‌بیت]]{{عم}} طلب می‌نماید<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>. و از [[خدا]] می‌خواهد دست قدرتش بر [[دشمنان]] گشوده گردد<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.

 

'''[[هدایت‌گری]]''': ائمه{{عم}} [[نشانه‌ها]] و مشعل‌های هدایت [[بشر]] به سوی کمال و [[سعادت]] هستند. امام سجاد{{ع}} در این راستا از نقش [[هدایتی]] امام این‌گونه یاد می‌نماید: “بار خدایا، در هر [[زمان]] [[دین]] خویش را به امامی یاری بخشیده‌ای و او را برپای داشته‌ای تا [[علم]] راهنمای بندگانت شود و در بلاد تو چراغ فروزان [[هدایت]] گردد”<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.

 

'''[[حافظ دین]]''': یکی از مسئولیت‌های خطیر [[ائمه]]{{عم}} [[پاسداری]] و [[نگهبانی از دین]] [[الهی]] است، از این رو [[امام سجاد]]{{ع}} [[اهل‌بیت]]{{عم}} را به عنوان حافظان و [[نگهبانان دین]] الهی معرفی می‌کند<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.

 

'''[[مفسر قرآن]]''': امام سجاد{{ع}} پس از آنکه از [[نزول قرآن]] [[سخن]] می‌گوید از ائمه{{عم}} به عنوان کسانی که [[علم]] [[تفسیر قرآن]] را به [[ارث]] برده‌اند، یاد می‌کند<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>. لذا [[حضرت]] به عنوان مفسر قرآن در جای‌جای [[صحیفه]] به تبیین [[کلام]] [[وحی]] پرداخته و با شیوه‌های مختلف تلاش کرده است تا مصادیق واقعی [[آیات]] مورد [[اختلاف]] را [[تعیین]] کند و پرده از [[حقیقت]] بردارد. بنابراین متن [[صحیفه سجادیه]] به عنوان [[سخن امام]] [[معصوم]] برای [[شیعیان]] [[حکم]] [[روایت]] [[تفسیری]] معتبر را دارد.

 

'''برپا داشتن [[کتاب و سنت]]''': امام سجاد{{ع}} در ضمن دعایی به [[وظیفه]] [[حفظ کتاب]] و [[سنت رسول خدا]]{{صل}} توسط [[امام]]{{ع}} چنین اشاره می‌کند: “ای [[خداوند]]، کتاب خود، حدود و [[شرایع]] خود و سنت‌های [[پیامبر]] خود را بدو برپای دار و هرچه را [[ظالمان]] از معالم دینت میرانیده‌اند بدو زنده دار و بدو زنگ [[ستم]] [[ستمکاران]] از [[آیین]] خویش بزدای و بدو دشواری‌ها از [[راه]] خود دور گردان و به نیروی او کسانی را که از راه تو [[منحرف]] شده‌اند از میان بردار و آن کسان را که [[صراط مستقیم]] تو را راه کج جلوه می‌دهند نابود نمای”<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.<ref>[[ام‌البنین خالقیان|خالقیان، ام‌البنین]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «امامت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۸۸.</ref>