محدوده آزادی انتقاد و نظارت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::[[امام خمینی]] در این باره در نامه‌ای به [[وزیر]] امور [[خارجه]] وقت (دکتر [[ولایتی]]) می‌نویسد: من جناب‌عالی را مردی [[متدین]] و [[دلسوز]] [[انقلاب]] می‌دانم و شما و دوستانمان در [[وزارت]] امور خارجه باید تحمل انتقاد را چه [[حق]] و چه ناحق داشته باشیم<ref>صحیفه نور، ج۲۰، ص۲۰۱.</ref>. ایشان در مواضع متعددی، خط قرمز انتقاد را “توطئه” بر می‌شمارد: هر چه می‌خواهند بگویند و هر چه می‌خواهند انتقاد کنند، انتقاد غیر توطئه است، لحن توطئه با لحن انتقاد فرق دارد... لکن یک وقت، لحن لحن انتقاد نیست، لحن، لحن [[تضعیف]] [[جمهوری اسلامی]] است ولو این که دیکته کردند به او دادند، نفهمد که این طوری است لحن، این لحن است ما با این لحن مخالفیم، این لحن [[آزاد]] نیست، [[توطئه]] آزاد نیست، [[انتقاد]] آزاد است<ref>صحیفه نور، ج۱۷، ص۲۶۷ و ۲۶۸.</ref>»<ref>[[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[آزادی در فقه و حدود آن (کتاب)|آزادی در فقه و حدود آن]]، ص ۲۴۳.</ref>

==[[:رده:آثار فقه سیاسی|منبع‌شناسی جامع فقه سیاسی]]==