سوره توحید در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره بیان می‌کند که آن ذات ناشناخته، خدایی است که جامع جمیع [[صفات کمالیه]] است و او یگانه مطلق است. علت [[یگانگی]] او نیز [[صمد]] بودن او است که وجودی [[غنی]] بالذات است و همین غنای ذاتی او، اساس [[ارتباط]] او با [[مخلوقات]] یا [[عوالم]] ممکنات است. آنها [[فقیر]] بالذات هستند و او غنی بالذات؛ لذا حضرت [[واجب]] الوجود علت تامه ایجادی و علت مبقیه موجودات می‌باشد. او به کسی نیاز ندارد اما همه موجودات و کثرات در ایجاد و استمرار [[حیات]] به او محتاجند. [[ملاصدرا]] [[فیلسوف]] شهیر عالم [[اسلام]]، اساس [[فلسفه]] اصالت وجود را از این سوره شریفه اقتباس کرده است و همچنین اصل چگونگی ارتباط حادث به قدیم را با تکیه به کلمه کانونی {{متن قرآن|الصَّمَدُ}} تبیین [[فلسفی]] کرده است.<ref>[[سید سلمان صفوی|صفوی، سید سلمان]]، [[سوره توحید (مقاله)|مقاله «سوره توحید»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref>

{{منابع}}

#[[پرونده:1100409.jpg|22px]] [[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۹''']]