ضرورت امامت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[خداوند]]، امام را به جمعیت‌ها نسبت داده و فرموده است {{متن قرآن|بِإِمَامِهِمْ}}.

#آیه مورد بحث، تمام مردم، اعم از اولین و آخرین را شامل است؛ یعنی همه مردم از اولین تا آخرین، امامی دارند.

# [[سیاق]] ذیل این [[آیه]] و آیه‏ {{متن قرآن|فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا وَمَنْ كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِيلًا}}<ref>«آنگاه کسانی که کارنامه‌شان را به دست راست آنان دهند، آن را می‌خوانند و به آنها سر مویی ستم نخواهد شد و به راستی هر که در این جهان کور (دل) باشد همو در جهان واپسین (نیز) کور (دل) و گمراه‌تر خواهد بود» سوره اسراء، آیه ۷۱ ـ ۷۲.</ref> مشعر بر این است، امامی که [[روز قیامت]] خوانده می‏‌شود، کسی است که [[مردم]] او را [[امام]] خود [[انتخاب]] کرده باشند<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، امامت پژوهی، ص، ۲۵۲.</ref>.