صیحه آسمانی که از نشانه‌های حتمی ظهور است چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. آیت‌الله قزوینی؛

::::::آیت‌الله '''[[سید محمد کاظم قزوینی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور (کتاب)|امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[ندای آسمانی]] از آشکارترین نشانه‌ها و قوی‌ترین دلایل برای [[ظهور امام زمان]] {{ع}} است. مانعی ندارد که بگوییم: [[ندای آسمانی]] به منزله اعتراف آسمان و اهالی آسمان به شرعی بودن قیام [[امام زمان]] {{ع}} و اثبات حقیقتی است که [[قرآن کریم]]، [[پیامبر خاتم|پیامبر اعظم]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} از آن خبر دادند. احادیث تصریح کرده‌اند که [[ندای آسمانی]]، صدای رعد یا فریاد یا چیزهایی شبیه به اینها- که کار انسان است نیست؛ بلکه سخن واضحی است که برای همه مردم قابل فهم است. بزودی مقدار تأثیر آن صوت در مردم زمین را خواهید شناخت؟ پس کسی که خوابیده، با ترس بیدار می‌شود و کسی که نشسته، با هراس برمی‌خیزد و کسی که ایستاده، به صورت ناگهانی می‌نشیند و زنان داخل اتاق با خوف و دلهره از اتاقشان بیرون می‌آیند! به عبارت دیگر، جامعه بشری را موجی از اضطراب و جنبش فرا می‌گیرد و آرامش و راحتی از مردم سلب می‌شود به طوری که هیچ کس نمی‌تواند، وانمود کند که آن صیحه را نمی‌شناسد یا اینکه آن را طبیعی و عادی جلوه دهد، برای اینکه آن صدا برای همه، قابل شنیدن و مفهوم است و هیچ شک یا توجیهی برنمی‌دارد هر چه قدر که منحرفان تلاش کنند. طبیعی است؛ چون مسئله [[ظهور امام زمان]] {{ع}} قیامی جهانی است، باید همه عالم از این حادثه بزرگ- که بزودی مسیر زندگی تمام بشر را تغییر خواهد داد- در وسیع‌ترین سطح و واضح‌ترین مفهوم خبردار شوند. از [[امام صادق]]{{ع}} روایت شده، ایشان درباره [[ندای آسمانی]] فرمود: "هر قومی به زبان خودشان، آن را می‌شنوند"<ref>{{متن حدیث|" يَسْمَعُهُ‏ كُلُ‏ قَوْمٍ‏ بِأَلْسِنَتِهِم‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت؛ طوسی؛ ص ۲۶۶.</ref>. نمی‌دانیم کیفیت رسیدن ندای آسمانی به تمام مردم چگونه است؛ البته دو احتمال وجود دارد:  

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۷. خانم دکتر خیراللهی و موسوی شکور ؛

::::::خانم دکتر '''[[زهرا خیراللهی]]'''و خانم [[فخری سادات موسوی شکور]]، در مقاله ''«[[علائم ظهور در آیات قرآن (مقاله)|علائم ظهور در آیات قرآن]]»'' در این‌باره گفته‌اند:

::::::«[[ندای آسمانی]] یا "[[صیحه]]" یکی دیگر از وقایع حتمی و از [[نشانه‌های ظهور]] است. [[امام صادق]]{{ع}} در این مورد فرموده‌اند: {{متن حدیث|"النِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُومِ..."}}<ref> ندای آسمانی از امور حتمی است؛ الغیبة؛ النعمانی، ص ۲۲۹.</ref>. [[ندای آسمانی]] از جمله وقایع [[ظهور]] می‌باشد که به اذن خدا بوسیله [[جبرئیل]] همه انسان‌ها این ندا را می‌شنوند و یکی از آیاتی که در تفاسیر روایات مربوطه به این واقعه مطرح شده است؛ این آیه می‌باشد: {{متن قرآن|إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ}}<ref>اگر اراده کنیم و مشیت ما تعلق بگیرد، هر آینه نازل می‌کنیم بر آنها از آسمان، آیه و نشانه‌ای که گردن آنها را کج می‌کند و فرو می‌برد در حال نزول آن آیه و خاضع و خاشع می‌شوند؛ سوره شعراء، ۴.</ref>؛ اخبار بسیار بالغ بر چهارده حدیث از [[ائمه اطهار]] رسیده که این آیه که از آسمان نازل می‌شود، [[صیحه آسمانی]] است که قبل از [[ظهور]] حضرت [[بقیة الله]] ظاهر می‌شود و از [[علائم ظهور]] است<ref>أطیب البیان، ج ۱۰، ص ۳.</ref>. [[ابو بصیر]] از [[امام باقر]]{{ع}} روایت کرده که آن حضرت فرمود: "هنگامی که آتشی را شبیه به رنگ زرد و سرخ، بسیار بزرگ مشاهده کردید که از جانب مشرق سه روز یا هفته‌ای سر زده است، پس چشم به راه فرج [[آل محمد]]{{صل}} داشته باشید. إن شاء الله عزوجل که خداوند عزیز و حکیم است". سپس فرمود: "آن صیحه جز در ماه رمضان بر نخواهد خاست زیرا ماه رمضان ماه خدا است، و آن صیحه که در آن است همان آوای بس بلند [[جبرئیل]]{{ع}} بدین مردمان است". بعد فرمود: ندا کننده‌ای از آسمان به نام حضرت [[قائم]]{{ع}} ندا سر می‌دهد و هر که در مشرق و مغرب است می‌شنود، هیچ خفته‌ای نمی‌ماند مگر اینکه بیدار می‌گردد، و هیچ ایستاده‌ای نمی‌ماند مگر این که می‌نشیند، و هیچ نشسته نیست مگر این که از وحشت آن صدا بر دو پای خویش بر می‌خیزد، پس خداوند هر که را بدان آوا عبرت بپذیرد و پاسخ گوید مورد رحمت خود قرار می‌دهد. صدای نخستین که شنیده می‌شود آوای جبرئیل روح الأمین {{ع}} است". سپس فرمود: "آن صدا در ماه رمضان در شب جمعه شب بیست و سوم است، پس در آن تردید نکنید بشنوید و اطاعت کنید، و در پایان روز آواز ابلیس ملعون است به گوش می‌رسد، که ندا در می‌دهد: بدانید که فلانی مظلومانه کشته شد، برای این که مردم را دچار شک و گرفتاری سازد. پس بسی افراد شک کننده و سرگردان در آن روز پدید می‌آیند که در آتش سرازیر خواهند شد، پس اگر در ماه رمضان آوایی شنیدید در آن تردید نکنید که آن صدای جبرئیل است و نشانه آن این است که او به نام "[[قائم]] و اسم پدرش" ندا سر می‌دهد". و آن حضرت فرمود: "ناگزیر و بدون شک قبل از [[خروج قائم]]{{ع}} این دو صدا برخواهد خاست: صدایی از آسمان و آن آوای [[جبرئیل]] است، به نام صاحب این امر و نام پدرش، و صدای دومین از زمین بر می‌خیزد، و آن آوای ابلیس لعین است که ندا می‌کند به نام فلانی که او مظلومانه کشته شد، و همه هدفش از آن ایجاد فتنه است، پس صدای نخستین را پیروی کنید و بپرهیزید از صدای دوم ابلیس که بدان دچار گرفتاری شوید"<ref>الغیبة «النعمانی»، صص ۳۵۸ - ۳۵۹ و ۳۷۴.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "فریادی که از آسمان کشند در ماه رمضان و شب جمعه بیست و سه از ماه رمضان است"<ref>کمال الدین و تمام النعمة «ترجمه کمره‌ای»، ج ۲، ص ۳۶۶.</ref>. در ذیل آیه: {{متن قرآن|إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ}}<ref>شعراء، ۴.</ref> [[ابی بصیر]] می‌گوید: از [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدم، آنان چه کسانی هستند که گردن‌هایشان خاضع می‌شود؟ گفت: "آنان [[بنی امیه]] و پیروان‌شان می‌باشند". در "روضة الکافی" از [[عمر بن حنظله]] نقل شده که از [[امام صادق|ابا عبدالله]] شنیدم که: پنج علامت از علامات قبل از قیام [[قائم]] است؛ [[صیحه]]، و [[سفیانی]]، و [[خسف]]، و [[قتل نفس زکیه]]، و [[یمانی]]. پس پرسیدم فدایت شوم اگر قبل از این علامات فردی از [[اهل بیت]] شما خروج کرد آیا با او باشیم؟ فرمودند: نه!. و بعد از تلاوت آیه: {{متن قرآن|إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ}}؛ گفتم آیا آن [[صیحه]] است؟ فرمودند: اگر [[صیحه آسمانی]] باشد: خضعت اعناق اعداء الله"<ref>نور الثقلین، ج ۴، ص ۴۶ - ۴۷.</ref>. و آن ندایی است که در شرق و غرب عالم شنیده می‌شود. [[زرارة]] نقل می‌کند از [[امام صادق]]{{ع}} سؤال کردم آیا این نداء خصوصی است یا عمومی؟ فرمودند: عمومی است و هر قومی آن ندا را با زبان خویش می‌شنوند. عرض کردم پس چه کسی با حضرت مخالفت خواهد کرد، در حالی که "نام" او ندا می‌شود؟ فرمود: ابلیس آن‌ها را وا نخواهد گذارد تا این که در آخر شب ندا می‌کند و مردم را به شک می‌اندازد»<ref>[[زهرا خیراللهی|خیراللهی، زهرا]]؛ [[فخری سادات موسوی شکور|موسوی شکور،فخری سادات]]، [[علائم ظهور در آیات قرآن (مقاله)|علائم ظهور در آیات قرآن]]، ص 235-237.</ref>.