آیا سرداب محل غیبت امام مهدی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب  ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«در خانه [[امام عسکری]] {{ع}}، سردابی وجود داشته که در روزهای گرم، ساکنان خانه در آن [[سرداب]] به سر می‌بردند. نیز این [[سرداب]]، محل [[عبادت]] سه [[امام]] بزرگوار یعنی [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] و [[امام مهدی]] {{عم}} بوده است؛ به همین سبب محل مذکور، پیوسته مورد [[احترام]] [[شیعیان]] قرار داشته و آن را از مصادیق این [[آیه]] می‌شمرده‌اند که: {{متن قرآن|فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ}}<ref>نور / ۳۶. در خانه‌هایی که خدا رخصت داده که [قدر و منزلت] آنها رفعت یابد و نامش در آنها یاد شود.</ref>.

== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==

| پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«گروهی آغاز [[غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}} را از زمانی می‌دانند که مأموران [[خلیفه]] به منزل [[حضرت]] در [[سامرا]]، هجوم آوردند تا وی را دستگیر کنند و [[حضرت]] در آن هنگام، در [[سرداب]] رفت و همان جا، از دیده‌ها پنهان شد و تاکنون در آن‌جا بدون [[آب]] و غذا زندگی می‌کند و روزی از آن‌جا [[ظهور]] خواهد کرد. این داستان چنان شهرت یافته که [[حضرت]] را "[[صاحب سرداب]]" [[لقب]] داده‌اند. در پاسخ این سخنان باید گفت: در منابع [[شیعی]]، هیچ نامی از [[سرداب]] نیست. نویسندگان [[اهل سنت]] در نوشته‌های خود بر این نظر اصرار می‌ورزند و متأسفانه این مسأله دستاویز حمله ناآگاهانه برخی از آنان به [[تشیع]] گردیده است<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۳۷۲.</ref>. پنداشته‌اند که [[شیعیان]] در میانه [[سرداب]]، [[امام]] خود را می‌جویند و ظهورش را از آن نقطه [[انتظار]] می‌کشند؛ از این‌روی، تهمت‌هایی به [[شیعه]] زده‌اند و زحمت مراجعه به منابع [[شیعی]] را در این زمینه به خود نداده‌اند.

}}

{{پاسخ پرسش  

| پاسخ = آقای '''[[کامل سلیمان]]'''، در کتاب ''«[[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«اما اینکه [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} کجا، کی و چگونه [[غائب]] شد؟!، مطلبی است که [[جهان تشیع]] در معرض تهمت‌های فراوان از طرف [[دشمنان اهل بیت]] قرار گرفته است. [[آخرین دیدار عمومی حضرت]] [[بقیة الله]] {{ع}} با [[شیعیان]] روز هشتم [[ربیع]] الاول ۲۶۰ هجری بود که در مراسم تشییع جنازه پدرش برای آنان ظاهر شده بر جنازه پدر بزرگوارش [[نماز]] خوانده ناپدید شد، دیگر [[ملاقات]] رسمی و عمومی نداشت. این [[دیدار]] در "[[سامرا]]" و در خانه پدرش [[امام حسن عسکری]] انجام یافت.

[[مقدس]] شمردن آن [[سرداب]] از طرف [[شیعیان]] موجب شد که [[دشمنان اهل بیت]]، [[شیعیان]] را متهم کنند بر اینکه آنها می‌گویند: [[امام زمان]] {{ع}} در [[سرداب]] مخفی شده است!!!. ولی [[شیعیان]] از چنین [[اعتقادی]] [[پاک]] و منزه هستند، آنها [[سرداب]] را به این [[دلیل]] [[مقدس]] می‌شمارند که [[محل زندگی]] و [[پرستش]] و [[نیایش]] سه [[امام]] [[معصوم]] بوده است، [[محل زندگی]] [[حضرت]] [[حکیمه]] و جناب [[نرجس خاتون]] بوده است، و به‌خصوص محل رؤیت [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} در [[عهد]] پدر بزرگوارش می‌باشد و بس. ما هرگز چنین [[اعتقادی]] نداریم!، ما فقط از [[دشمنان]] [[شیعه]] می‌شنویم که به‌ ما نسبت می‌دهند که ما معتقدیم [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} در چاهی در [[سرداب مقدس]] مخفی است و تا روز [[ظهور]] در همانجا خواهد بود!!. برای اثبات چنین مطلبی، مدرکی از کتاب‌های [[شیعه]]، از [[احادیث]] [[شیعه]]، از اقوال علمای [[شیعه]] لازمست که چنین مدرکی وجود ندارد، و به صرف اتهام از طرف [[دشمنان]] چنین مطلبی ثابت نمی‌شود. ما مثل همه [[شیعیان]] در طول [[تاریخ]] معتقدیم که [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} در تحت [[عنایات]] خاص [[پروردگار]] در اقطار و اکناف [[جهان]] در گردش است، همه ساله در مراسم [[حج]] شرکت می‌جوید و [[قبر]] اجداد طاهرینش را در [[مدینه]]، [[عراق]] و طوس [[زیارت]] می‌کند و با خدم و حشم -که تعداد آنها سی نفر است- به اقامتگاه خود در نقاط دوردست [[جهان]] و به دور از تیررس [[دشمنان]] بازمی‌گردد<ref>در مورد اقامتگاه حضرت ولی عصر {{ع}} به کتاب «جزیره خضراء» به قلم مترجم مراجعه فرمائید.</ref>. ما به صراحت اعلام می‌کنیم که [[مقدس]] شمردن [[سرداب]] صرفا به همین [[دلیل]] است و این [[تقدیس]] اختصاص به این امکان ندارد بلکه هرکجا که مشخصا معلوم باشد که محل [[عبادت]] یکی از [[امامان معصوم]] بوده است، از آنجا هم [[تبرک]] می‌جوئیم و هرکجا بدانیم که حتی یکبار و یک لحظه [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} دیده شده، آنجا را هم [[زیارت]] کرده، [[تبرک]] می‌جوئیم- همچون [[مسجد سهله]] در [[کوفه]] و [[مسجد جمکران]] در [[قم]] و جز آنها- و هرگز [[راز]] دیگری در آن [[معتقد]] نیستیم.

ما اگر زادگاه [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} را [[زیارت]] می‌کنیم، در [[مکه]] نیز علیرغم فشار شرطه سعودی زادگاه [[رسول اکرم]] {{صل}} را [[زیارت]] می‌کنیم و [[تبرک]] می‌جوئیم که حب [[محمد]] و [[آل محمد]] {{صل}} با [[آب]] و گل ما آمیخته است و چون اکنون دست ما به دامن [[مقدس]] [[امام]]، [[حجت]]، [[مولی]] سرور و رهبرمان نمی‌رسد، هر کجا بدانیم گام نهاده، آنجا را [[زیارت]] می‌کنیم، و هرکجا بدانیم که از هوای آنجا استنشاق نموده، از آنجا نیز [[تبرک]] می‌جوئیم<ref>ما به همین دلیل از طرف وهابی‌ها و وهابی‌گراها به شرک نیز متهم شده‌ایم که چرا از آثار رسول اکرم {{صل}} و پیشوایان معصوم {{عم}} تبرک می‌جوئیم؟! و چرا قبور آنها را زیارت می‌کنیم؟! و چرا در کنار قبور آنها خدا را می‌خوانیم؟!! که در این زمینه هزاران، ج کتاب توسط دانشمندان درباری و قلم‌های فروخته‌شده نوشته شده است!. پاسخ این تهمت‌ها را در مقالات ارزنده و پرارج «تبرک الصحابه» در مجله «الهادی» چاپ «دار التبلیغ اسلامی قم» از شماره چهارم سال پنجم تا شماره دوم سال هفتم مطالعه فرمائید.</ref>. کجا رسد به محلی که به‌طور جزم مشخص است که سه تن از [[امامان معصوم]] زندگی پرثمرشان آنجا سپری شده، در آنجا شب‌ها را تا به [[سحر]] به [[عبادت]] [[حق]] پرداخته‌اند. [[حجت خدا]] در آنجا به [[دنیا]] آمده، نفس‌هایش بر در و دیوار آنجا نقش بسته است و هرسال برای [[زیارت]] [[قبور]] شریفه پدر، جد، مادر و عمه‌اش به آنجا تشریف‌فرما شده است. جای تعجب است که [[زیارت]] [[قبور]] [[امامان معصوم]] موجب متهم شدن [[شیعیان]] به خرافه‌گرائی می‌شود ولی ایستادن دیگران در مقابل تابلوهای یادبود، تمثال [[رهبران]]، مجسمه جنایتکاران، سربازان گمنام و امثال آنها علامت روشنفکری و [[تمدن]] شناخته می‌شود!!. ما روشنفکران را سرزنش نمی‌کنیم که چرا برای دیدن بناهای فرسوده به عنوان آثار باستانی [[رنج]] سفر به خود هموار می‌کنند تا مثلا از فلان شاهکار هنری و معماری دیدن کنند ولی آنان ما را [[نکوهش]] می‌کنند که چرا به دیدن سرزمین‌های [[مقدس]] می‌رویم و از [[ارواح]] [[پاکیزه]] [[اولیای خدا]] [[استمداد]] می‌جوئیم و از آنها درس [[خلوص]]، [[بندگی]]، [[جهاد]]، جانبازی و [[فداکاری]] می‌آموزیم!!. پیشتر یادآور شدیم که [[غیبت حضرت ولی عصر]] {{ع}} به دو بخش تقسیم می‌شود، بخش اول را که ۷۴ سال طول کشید [[غیبت صغری]] و بخش دوم را [[غیبت کبری]] می‌نامیم و گفتیم که در [[غیبت صغری]] توسط چهار سفیر، ارتباط [[مردم]] با [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} امکان‌پذیر بود. [[سفارت]] [[نواب خاص امام زمان]] {{ع}} شباهت فراوانی به [[وکالت]] [[نمایندگان]] [[امام هادی]] {{ع}} و [[امام حسن عسکری]] {{ع}} داشت، که آنها نیز برای عادت دادن [[مردم]] به [[غیبت حضرت ولی عصر]] {{ع}} کمتر با [[مردم]] تماس می‌گرفتند، بلکه نمایندگانی برای خود [[برگزیده]] بودند که [[مردم]] توسط آنها با [[امام]] {{ع}} تماس برقرار می‌کردند. سفیران [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} نیز با مخفی داشتن [[اسرار]] [[امامت]] و رازهای [[قائمیت]]، نیاز [[شیعیان]] را از نظر [[احکام]] و [[عقاید]] و دریافت آنها به خط شریف [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} تأمین می‌کردند و آنها را به پوشیده نگه داشتن [[راز]] عادت می‌دادند. شیوه [[تربیت]] سفیران به‌قدری دقیق و عجیب بود که هرگز این [[اسرار]] فاش نشد و کسی به دست رژیم گرفتار نشد، حتی در طول ۷۴ سال هیچیک از سفیران توسط جاسوسان رژیم شناخته نشدند!. و در عین حال همه [[شیعیان]] مورد اعتماد در تمام اقطار و اکناف [[جهان]] [[نائب]] امامشان را می‌شناختند و به آسانی با آنها تماس می‌گرفتند و پرسش‌های خود را به آنها می‌دادند و پاسخ‌های لازم را به خط [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} دریافت می‌کردند.

| پاسخ = '''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند:

::::::«محل [[غیبت]] دو معنای متفاوت دارد که اگر به معنای مخفیگاه و [[محل زندگی]] آن [[حضرت]] باشد، درست نیست، اما اگر به معنای محل غایب شدن باشد آخرین مکانی که [[حضرت]] در آن دیده شده و بعد کسی او را ندیده حرف صحیحی است. [[غیبت امام مهدی]] {{ع}} از [[سرداب]] آغاز شد، نه آنکه آنجا هم ادامه می‌یابد.

::::::طبق [[عقیده]] [[شیعه]]، [[امام مهدی]] {{ع}} بعد از ورود به [[سرداب]] از آنجا خارج شد و مأموران او را ندیدند. لذا آخرین محل تعقیب، [[سرداب]] بوده است و این امر، بی‌سابقه نیست. در [[لیلة المبیت]] نیز وقتی [[پیامبر]] در برابر چشم محاصره‌کنندگان [[مشرکان]] از منزل خارج شد، کسی ایشان را ندید.

}}

{{پرسمان سرداب غیبت}}