عناصر تشکیل دهنده امامت در اسلام چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::با تحقق این چهار عنصر و [[خصلت]] در جامعه، امامت عینیت می‌یابد و طرح امت و [[امام]] به [[اجرا]] در می‌آید:

::::::در این میان خلافت به معنی [[جانشینی]] و [[قائم]] مقامی [[پیامبر]] و [[پیشوائی]] و [[رهبری]] ایدئولوژیکی و [[زمامداری]] [[سیاسی]] و [[هدایت]] تکاملی در کل جریانات و حرکت‌های جامعه، از چنان مرکزیتی برخوردار است که باید کل جامعه و امت بر محور امام به گردش در آید و امامت چون هسته مرکزی و نگهدارنده و [[نظم]] دهنده، کنترل‌کننده گردش چرخ‌های جامعه و بازدارنده از حرکت‌های [[انحرافی]] می‌باشد.

::::::امامت به این معنی، [[حضور امام]] را در عرصه کلیه مسائل امت و جامعه ایجاب می‌کند؛ به‌طوری‌که هیچ حرکتی از خارج از قطب [[وجود امام]] نشأت نمی‌گیرد و هر نوع حرکت لازم برای [[تکامل]] امت از این مرکز آغاز می‌گردد و [[جهت]] می‌یابد و کنترل می‌شود.

::::::[[علی]]{{ع}} در زمینه قبول [[زمامداری]]، یک جا میثاقی را که [[خدا]] از [[عالمان]] گرفته {{متن حدیث|وَ مَا أَخَذَ اللَّهُ عَلَى الْعُلَمَاءِ أَنْ لَا يُقَارُّوا عَلَى‏ كِظَّةِ ظَالِمٍ‏ وَ لَا سَغَبِ‏ مَظْلُومٍ‏}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۳.</ref> [[انگیزه]] می‌شمارد؛ و در جای دیگر احیای نشانه‌های [[دین]] و رد [[ظلم]] از [[مظلومان]] را مسئولیتی اجتناب‌ناپذیر معرفی می‌کند {{متن حدیث|اللَّهُمَّ‏ إِنَّكَ‏ تَعْلَمُ‏ أَنَّهُ‏ لَمْ‏ يَكُنِ‏ الَّذِي‏ كَانَ‏ مِنَّا مُنَافَسَةً فِي سُلْطَانٍ وَ لَا الْتِمَاسَ شَيْ‏ءٍ مِنْ فُضُولِ الْحُطَامِ وَ لَكِنْ لِنَرِدَ الْمَعَالِمَ مِنْ دِينِكَ وَ نُظْهِرَ الْإِصْلَاحَ فِي بِلَادِكَ فَيَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبَادِكَ وَ تُقَامَ الْمُعَطَّلَةُ مِنْ حُدُودِكَ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۳۱.</ref>.

::::::در مورد دیگر، [[امام]]{{ع}} مسئولیت‌هایی را که [[کتاب خدا]] و [[سنت پیامبر]] بر دوش وی نهاده، انگیزه قبول زمامداری می‌داند {{متن حدیث|واللَّه‏، مَا كَانَتْ‏ لِي‏ فِي‏ الْخِلافَةِ رَغْبَةٌ، ولا فِي الْوِلايَةِ إِرْبَةٌ، ولَكِنَّكُمْ دَعَوْتُمُونِي إِلَيْهَا، وحَمَلْتُمُونِي عَلَيْهَا، فَلَمَّا أفْضَتْ إِلَيَّ نَظَرْتُ إِلَى كِتَابِ اللَّه، ومَا وَضَعَ لَنَا، وأمَرَنَا بِالْحُكْمِ بِهِ فَاتَّبَعْتُهُ، ومَا اسْتَنَّ النَّبِيُّ{{صل}} فَاقْتَدَيْتُهُ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۰۵.</ref>»<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی]] و [[ابراهیم موسی‌زاده|موسی‌زاده]]، [[بایسته‌های فقه سیاسی (کتاب)|بایسته‌های فقه سیاسی]]، ص ۱۲۲-۱۲۵.</ref>