چه آثاری بر انتظار منجی مترتب است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#انتظار، دوره آماده سازی و زمینه‌سازی برای یک نهضت به شمار می‌آید و هر انقلاب و حرکتی که این دوره را پشت سر نگذاشته باشد ناقص و بی ثمر است.

:::::#در اهمیت انتظار همین بس که دشمنان، آن را مانع تسلط خود بر مسلمانان برشمرده‌اند. میشل فوکر، کلر بریر در بحث مبارزه با تفکّر مهدی باوری، ابتدا قیام [[امام حسین]]{{ع}} و بعد انتظار [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} را دو عامل پایداری [[شیعه]] معرفی می‌کنند. در کنفرانس تل آویو نیز افرادی مثل برنارد لوییس، مایکل ام جی، جنشر، برونبرگ و مارتین کرامر بر این نکته تکیه فراوان داشتند. آنان در توصیف [[شیعه]] گفته‌اند: شیعیان به نام [[امام حسین]]{{ع}} قیام می‌کنند و به اسم [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} قیامشان را حفظ می‌نمایند<ref>مجله بازتاب اندیشه، خرداد۸۰، ص۱۹۳.</ref>. ماربین، محقق آلمانی می‌گوید: از جمله مسائل اجتماعی بسیار مهمی که موجب امیدواری و رستگاری [[شیعه]] می‌باشد، اعتقاد به وجود حجت عصر و انتظار ظهور است<ref>سیاست اسلام، اثر ماربین، ص۴۹، ۵۰.</ref>. پتروشفسکی، تاریخدان و ایران شناس علوم شوروی سابق در این زمینه می‌نویسد: چشم به راه مهدی بودن در عقاید عمومی مردمی که نهضت‌های قرن سیزدهم را در ایران بر پا داشتند، مقام بلندی را داشته است<ref>نهضت سربداران خراسان، اثر پتروشفسکی.</ref>.

:::::#دوران انتظار، دوران هجوم فتنه‌ها و مشکلات و گرفتاری‌ها است و آنچه می‌تواند آرامش قلبی و قدرت روحی به [[شیعه]] منتظر بدهد، یاد منجی حیّ و حاضر است.

:::::#پیراستن از خصایص ناپسند و آراستن خود به اخلاق نیکو از فواید دیگر انتظار است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{عربی|«من سرّ أن یکون من أصحاب القآئم فلینتظر ولیعمل بالورع ومحاسن الأخلاق»}}<ref>بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۴۰، ح۵۰.</ref>؛ "هر کس دوست دارد که از یاران [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} گردد باید که منتظر باشد و در عین حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو مشغول گردد".

:::::#از نتایج انتظار، تلاش فکری مؤمن منتظر و بصیرت و آگاهی اوست. فتنه‌ها علاوه بر آنکه غفلت می‌آورد، شبهه و تردید و تزلزل را نیز در افکار جامعه ایجاد می‌کند، و این منتظر واقعی است که چون به هوشیاری فکری رسیده، بیدار است و به شبهات پاسخ می‌گوید. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{عربی|«طوبی لمن تمسّک بأمرنا فی غیبه قآئمنا فلم یزغ قلبه بعد الهدایه»}}<ref>بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۴۰، ح۵۰.</ref>؛ "خوشا به حال کسی که در زمان غیبت قائم ما به فرمان ما تمسک جوید که در نتیجه قلب او هرگز به طرف باطل متمایل نخواهد شد".

:::::#انتظار از آنجا که انسان را به عمل وا می‌دارد و در جامعه‌ای که حالت انتظار منجی الهی حاکم است، تحرک و پویایی حکم فرماست و بشر را به زمینه‌سازی و اصلاح فردی و اجتماعی وا می‌دارد، عاملی ارزشمند برای حفظ و بقای شریعت است.

:::::#انتظار از آن جهت که محرک عمل است، زمینه ساز ظهور منجی عالم بشریت خواهد بود»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۹۸، ۹۹.</ref>.