انگیزه‌های مدعیان بابیت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::#'''[[ثروت اندوزی]]:''' یکی از مهم‌ترین راههای نفوذ، [[شیطان]] [[ثروت]] است. وقتی [[امام کاظم|حضرت موسی بن جعفر]]{{ع}} [[شهید]] شد، سی هزار [[دینار]] از [[اموال]] [[امام]]{{ع}} كه نزد [[علی بن ابی حمزه بطائنی]] باقی ماند. او برای آنکه [[اموال]] را به [[امام رضا|امام هشتم]]{{ع}} تحویل ندهد، ادعا کرد [[امام کاظم|امام هفتم]]{{ع}} زنده و همان [[امام مهدی|مهدی موعود]]{{ع}} است.<ref> محمد تقی التستری، قاموس الرجال، ج ۷، ص ۲۷۱، ش ۴۹۸۴ </ref>

::::#'''توهم:''' برخی [[انسان‌ها]] در توهم‌ها فرو رفته، [[خرد]] را از دست می‌دهند، ادعاهای گزاف بر زبان می‌رانند و جمعی [[نادان]] را پیرامون خویش گرد می‌آورند؛ برای مثال، منابع معتبر تاریخی نشان می‌دهد، [[ابودلف محمد بن مظفر کاتب]] که [[ادعای بابیت]] داشت، با این مشکل روبه رو بود.

::::#'''[[جاه]] طلبی:''' [[ریاست]] طلبی نیز از عوامل بسیار مهم پیدایش اعتقادهای خرافی و [[ادیان]] ساختگی است. [[غرور]] و [[اشتیاق]] به بزرگ شدن و خودنمایی از صفات مذموم [[اخلاقی]] است که [[انسان]] را سمت کارهای خطرناک می کشاند. از آنجا که مسئله [[نیابت]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} موقعیت ویژه [[اجتماعی]] برای فرد ایجاد می‌کند و [[احترام]] و فرمانبرداری [[مردم]] را به ارمغان می‌آورد، برخی از فرومایگان برای جبران ضعف روحی خود، [[ادعای نیابت]] می‌کنند. البته گاه [[حسادت]] در برابر بزرگان سبب [[جاه]] طلبی است؛ برای مثال، [[شلمغانی]] به [[نواب اربعه]] [[حسادت]] می‌ورزید و نمی‌توانست [[برتری]] آنان را ببیند. بدین سبب، [[ادعای نیابت]] کرد و عده‌ای را به [[گمراهی]] کشاند.<ref> محمد صدر، تاریخ الغيبية الصغری، ص ۵۱۴</ref>

::::#'''شهوت‌رانی:''' [[گمراهی]] و گرایش به [[محرمات]] و [[شهوت]] رانی از دیگر انگیزه‌های [[مدعیان بابیت]] است. متأسفانه کسانی که نمی‌خواهند، [[پاک]] دامن باشند، برای رسیدن به لذت‌های جنسی و ترویج [[مفاسد]]، [[اخلاقی]]، به [[ادعای بابیت]] و ساختن [[دین]] جدید روی می‌آورند.

::::#'''مسائل [[سیاسی]]:''' یکی دیگر از انگیزه‌های مدعیان با بیت، مسائل [[سیاسی]] است. [[دولت‌ها]] گاه مستقیم او زمانی غیر مستقیم برای آنکه روحیه [[شیعیان]] را [[خرد]] کرده، در صفوف متحدشان رخنه پدید آورند و آنان را در [[تفرقه]] و تزلزل فرو برند، برخی را تحریک می‌کنند، تا [[ادعای بابیت]] بر زبان رانند و به استحکام بنیادهای [[حکومت]] غاصبان و [[ستمگران]] پردازند.<ref>  محمد صدر، تاریخ الغيبية الصغری، ص۴۹۹</ref>

::::#اغلب مشکل شخصیتی داشتند؛  

::::#به [[ادعای بابیت]] اکتفا نکرده، سرانجام به ادعای [[امامت]] و [[نبوت]] روی آوردند؛

::::#درباره [[ائمه]]{{عم}} اعتقادهای [[کفرآمیز]] مانند [[الوهیت]] داشتند؛  

::::#به اعتقادهای [[باطل]] و کفرآمیزی چون [[تناسخ]] داشتند؛  

::::#به ترویج نوعی اباحه گری و تجویز [[گناه]] می‌پرداختند»<ref>[[احمد عابدی|عابدی، احمد]]؛ [[مدعیان و منکران بابیت و مهدویت (مقاله)|مدعیان و منکران بابیت و مهدویت]]، ص ۳۹۱ - ۳۹۳.</ref>.