جز
ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]]] :::::: +]]]] )
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پرسش غیرنهایی}} {{جعبه اطلاعات پرسش +{{جعبه اطلاعات پرسش)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]]] :::::: +]]]] )) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== [[پاسخ]] نخست== | == [[پاسخ]] نخست== | ||
[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]] | [[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]] | ||
حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در اینباره گفته است: | |||
«"[[بیت الحمد]]"، خانهای که از هنگام ولادت [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} چراغی در آن روشن شده. "بیت" در لغت به معنای خانه و "[[حمد]]" به معنای [[ستایش]] و ثنا است. این واژه در بعضی از [[روایات]]، به کار رفته و به عنوان جایگاهی مربوط به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} معرفی شده است. [[مفضل]] گوید: شنیدم [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: همانا برای [[صاحب]] این امر، خانهای است که بدان [[بیت الحمد]] میگویند. در آن، چراغی هست که از هنگام ولادت روشنی میبخشد و تا روزی که با [[شمشیر]] [[قیام]] میکند، خاموش نخواهد شد<ref>{{عربی|" إِنَ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ بَيْتاً يُقَالُ لَهُ بَيْتُ الْحَمْدِ فِيهِ سِرَاجٌ يَزْهَرُ مُنْذُ يَوْمَ وُلِدَ إِلَى يَوْمٍ يَقُومُ بِالسَّيْفِ لَا يُطْفَأُ"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۲۳۹، ح ۳۱.</ref>. [[جایگاه]] این خانه و چگونگی [[روشنایی]] آن، به روشنی بیان نشده است؛ ولی احتمال میرود مقصود، معنایی کنایی باشد یعنی با ولادت آخرین [[حجّت]] الهی، [[چراغ هدایت]] [[بشر]] با فروغی هرچه بیشتر، به پرتوافشانی پرداخته و [[زمین]] را از [[نور]] وجود خود آکنده ساخته است. این [[روایت]] با همین مضمون از [[امام باقر]]{{ع}} نیز [[نقل]] شده است <ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۶۷، ح ۴۸۳.</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۲۴ - ۱۲۵.</ref>. | «"[[بیت الحمد]]"، خانهای که از هنگام ولادت [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} چراغی در آن روشن شده. "بیت" در لغت به معنای خانه و "[[حمد]]" به معنای [[ستایش]] و ثنا است. این واژه در بعضی از [[روایات]]، به کار رفته و به عنوان جایگاهی مربوط به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} معرفی شده است. [[مفضل]] گوید: شنیدم [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: همانا برای [[صاحب]] این امر، خانهای است که بدان [[بیت الحمد]] میگویند. در آن، چراغی هست که از هنگام ولادت روشنی میبخشد و تا روزی که با [[شمشیر]] [[قیام]] میکند، خاموش نخواهد شد<ref>{{عربی|" إِنَ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ بَيْتاً يُقَالُ لَهُ بَيْتُ الْحَمْدِ فِيهِ سِرَاجٌ يَزْهَرُ مُنْذُ يَوْمَ وُلِدَ إِلَى يَوْمٍ يَقُومُ بِالسَّيْفِ لَا يُطْفَأُ"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۲۳۹، ح ۳۱.</ref>. [[جایگاه]] این خانه و چگونگی [[روشنایی]] آن، به روشنی بیان نشده است؛ ولی احتمال میرود مقصود، معنایی کنایی باشد یعنی با ولادت آخرین [[حجّت]] الهی، [[چراغ هدایت]] [[بشر]] با فروغی هرچه بیشتر، به پرتوافشانی پرداخته و [[زمین]] را از [[نور]] وجود خود آکنده ساخته است. این [[روایت]] با همین مضمون از [[امام باقر]]{{ع}} نیز [[نقل]] شده است <ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۶۷، ح ۴۸۳.</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۲۴ - ۱۲۵.</ref>. |