مرجعیت علمی اهل بیت از نگاه امامیه و حنفیه (پایان‌نامه) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ مارس ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۳۰
، ۳۰ مارس ۲۰۱۶←چکیده پایان‌نامه
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
== چکیده پایان‌نامه == | == چکیده پایان‌نامه == | ||
* پژوهشگر این پایان‌نامه در ابتدای چکیده خود می‌گوید: «پس از پیامبر (ص)، باید افرادی به عنوان مفسر و مبین دین، وجود داشته باشند». | * پژوهشگر این پایان‌نامه در ابتدای چکیده خود می‌گوید: «پس از پیامبر (ص)، باید افرادی به عنوان مفسر و مبین دین، وجود داشته باشند». | ||
* پژوهشگر این پایان‌نامه در این پژوهش، درصدد بررسی دیدگاه امامیه و حنفیه نسبت به جایگاه یاد شده برای اهل بیت(ع) است. بهترین معیار عقلی برای شناخت مقام علمی هر کسی، آثار علمی اوست. آثار علمی به جای مانده از اهل بیت(ع) بیانگر این حقیقت است که مرجعیت علمی آنان، به لحاظ معیارهای مرجعیت، مورد تایید عقل است. قرآن و سنت نیز بر این معنا دلالت دارد. از آیات قرآن میتوان به آیه | * پژوهشگر این پایان‌نامه در این پژوهش، درصدد بررسی دیدگاه امامیه و حنفیه نسبت به جایگاه یاد شده برای اهل بیت(ع) است. بهترین معیار عقلی برای شناخت مقام علمی هر کسی، آثار علمی اوست. آثار علمی به جای مانده از اهل بیت(ع) بیانگر این حقیقت است که مرجعیت علمی آنان، به لحاظ معیارهای مرجعیت، مورد تایید عقل است. قرآن و سنت نیز بر این معنا دلالت دارد. از آیات قرآن میتوان به آیه [[أُذُنٌ وَاعِيَةٌ]]، [[أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ]]، [[فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ]]، [[مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَاب]] و [[وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ ]] اشاره کرد و از روایات میتوان به حدیث ثقلین، حدیث غدیر، حدیث مدینة العلم، حدیث سفینه و حدیث امان امت اشاره نمود. | ||
* در این رساله آمده است: «چند چیز به طور خاص، منبع علمی اهل بیت(ع) بوده است: وراثت علمی از پیامبر (ص)، کشف و شهود، عقل سلیم، تحدیث، و الهام. به همین دلیل، علم دیگران را به لحاظ کم و کیف، نمی‌توان با علم آن حضرات مقایسه نمود و باور به این معنا، با باور به ختم نبوت و کامل بودن دین در زمان خود پیامبر (ص) منافاتی ندارد. تحقق مرجعیت علمی اهل بیت(ع) در عرصه عمل را میتوان در حفظ آثار نبوی (ص) و انتقال آن، پاسخ به شبهات و اعترافات دشمنان اسلام، تربیت شاگردان برجسته، تبیین تفکر اصیل اسلامی و مقابله با افکار انحرافی، و حفاظت و صیانت از قرآن دانست. این مرجعیت، از سوی شیعیان پذیرفته شد؛ ولی به خاطر عواملی چون برخورد دستگاه حکومت، منع تدوین حدیث، و اجتهاد در مقابل نص، مرجعیت علمی آنان، از سوی بیشتر امت پذیرفته نشد. با اینکه ابوحنیفه شاگرد امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بوده و قول و سخن آن دو امام(ع) مورد قبول او بود، تمسک تام نسبت به آنها نداشت. البته دانشمندان مکتب حنفی، در حدی مرجعیت علمی اهل بیت(ع) را می‌پذیرند». <ref name=a></ref> | * در این رساله آمده است: «چند چیز به طور خاص، منبع علمی اهل بیت(ع) بوده است: وراثت علمی از پیامبر (ص)، کشف و شهود، عقل سلیم، تحدیث، و الهام. به همین دلیل، علم دیگران را به لحاظ کم و کیف، نمی‌توان با علم آن حضرات مقایسه نمود و باور به این معنا، با باور به ختم نبوت و کامل بودن دین در زمان خود پیامبر (ص) منافاتی ندارد. تحقق مرجعیت علمی اهل بیت(ع) در عرصه عمل را میتوان در حفظ آثار نبوی (ص) و انتقال آن، پاسخ به شبهات و اعترافات دشمنان اسلام، تربیت شاگردان برجسته، تبیین تفکر اصیل اسلامی و مقابله با افکار انحرافی، و حفاظت و صیانت از قرآن دانست. این مرجعیت، از سوی شیعیان پذیرفته شد؛ ولی به خاطر عواملی چون برخورد دستگاه حکومت، منع تدوین حدیث، و اجتهاد در مقابل نص، مرجعیت علمی آنان، از سوی بیشتر امت پذیرفته نشد. با اینکه ابوحنیفه شاگرد امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بوده و قول و سخن آن دو امام(ع) مورد قبول او بود، تمسک تام نسبت به آنها نداشت. البته دانشمندان مکتب حنفی، در حدی مرجعیت علمی اهل بیت(ع) را می‌پذیرند». <ref name=a></ref> | ||