القاب حضرت فاطمه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

همچنین روزی حسین{{ع}} در دامان مادرش بود، پیامبر او را در آغوش گرفت و سپس بر [[قاتلان حسین]]{{ع}} [[نفرین]] کرد. [[فاطمه]]{{س}} پرسید: [[پدر]] [[جان]]! چه می‌گویید؟ [[حضرت]] فرمود: از [[مصائب]] و [[آینده]] او یاد می‌کنم. گویا هم اکنون جایگاه [[شهادت]] او و یارانش را می‌بینم که چگونه که برای رسیدن به «شهادت» بر هم [[سبقت]] می‌گیرند. فاطمه{{س}} از [[قاتل]] و مکان شهادت فرزندش پرسید. [[رسول خدا]] فرمود: در [[سرزمین کربلا]] و به دست بدترین افراد به شهادت می‌رسد. آن‌گاه رسول خدا پیرامون [[عظمت]] و [[منزلت]] حسین{{ع}} مطالبی بیان کرد. در این هنگام فاطمه{{س}} گفت: {{متن حدیث|يَا أَبَهْ سَلَّمْتُ وَ رَضِيتُ وَ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ}}؛ «ای پدر [[تسلیم]] و خشنودم و بر [[خدا]] [[توکل]] کردم». [[پیامبر]] دست مبارکش را بر [[قلب]] و دیدگان وی کشید و فرمود: {{متن حدیث|إِنِّي وَ بَعْلَكِ وَ أَنْتِ وَ ابْنَيْكِ فِي مَكَانٍ تَقَرُّ عَيْنَاكِ وَ يَفْرَحُ قَلْبُكِ}}<ref>تفسیر فرات الکوفی، فرات بن ابراهیم بن فرات الکوفی، ص۱۷۲؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۶۴؛ پرتویی از مکتب زهرا{{س}}، غلامعلی عباسی فردویی، ص۳۵ و ۳۶.</ref>؛ «همانا من، شوهرت، تو و فرزندانت در جایگاهی هستیم ([[مقام قرب الهی]]) که به سبب آن، دیدگانت روشن و قلبت شادمان می‌شود».