منابع علم معصوم در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[احادیث]]، که نمونه‌های آن فراوان است، دلالت می‌کند که کتاب‌های [[املا]] شده از [[رسول اکرم]]{{صل}} به گونه‌ای محسوس بود که گاهی دیگران نیز می‌توانستند آنها را [[مشاهده]] کنند، از روی آن بخوانند و حتی ادعای توارث درباره آنها داشته باشند؛ نه آنکه از [[امور معنوی]] محض باشد؛ بدین ترتیب [[حضرت علی]]{{ع}} و دیگر [[پیشوایان معصوم]]{{عم}} که [[زمامداران]] [[فکری]] [[شیعه]] هستند و [[شیعیان]] [[افتخار]] [[پیروی]] از آنها را دارند، [[احکام]] و [[معارف دینی]] را از کتاب‌هایی نقل می‌کردند که به [[رسول خدا]]{{صل}} انتساب مستقیم داشت. از این رو [[انحراف]] و اعوجاجی در [[سیستم]] فکری آنها یافت نخواهد شد؛ زیرا افزون بر [[ارتباط]] [[معنوی]]، ارتباط ظاهری‌شان نیز با [[صاحب شریعت]] پیوسته بر قرار ماند. انحراف ریشه‌ای را باید در گروه‌هایی جست‌و‌جو کرد که نه تنها با تبدیل «[[امامت]]» به «[[خلافت]]» ارتباط معنوی‌شان را با منبع [[نورانی]] [[وحی]] قطع کردند، بلکه با سردادن [[شعار]] {{متن حدیث|حَسْبُنَا كِتَابُ اللَّه‌}} و ممنوع کردن ثبت و [[نقل حدیث]]، حدیث‌سوزی و از بین بردن آن به صورت‌های گوناگون، رشته‌های ارتباط ظاهری‌شان را با [[پدر]] این [[خاندان پیامبر]] [[اکرم]]{{صل}} گسستند؛ در نتیجه تلاش گسترده‌شان، برای تدوین و [[نگارش]] [[حدیث]]، [[رنج]] بی‌حاصلی بود که نتوانست آب رفته را، آن‌گونه که باید، به جوی برگرداند و پیوندشان را با صاحب شریعت، وثیق کند و سند مشروعیتشان را به ثبت برساند و...<ref>جوادی آملی، ادب فنای مقربان، ج۴، ص۲۸۶.</ref>.<ref>[[رحمت‌الله ضیایی|ضیایی، رحمت‌الله]]، [[شیعه و سنت نبوی (مقاله)| مقاله «شیعه و سنت نبوی»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۱۳ (کتاب)|موسوعه رد شبهات]]، ج۱۳، ص ۲۱.</ref>

== منابع ==