جوان‌مردی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

به [[سربازان]] خود [[فرمان]] داد: مبادا در میدان [[جنگ]]- از سر [[خشم]] و [[ناراحتی]]-[[دشمنی]] فراری را به [[قتل]] برسانند و نیز آنان را از برگرفتن [[لباس]] و [[پوشاک]] افراد منع کرد و اجازه نداد [[مالی]] را به ناحق از کسی بستانند و آن‌گاه که بر سر سخت‌ترین [[دشمنان]] خود که برای نابودی‌اش دقیقه شماری می‌کردند، [[پیروز]] شد، آنها را مورد [[عفو]] قرار داد و در حقشان [[نیکی]] و [[احسان]] نمود و به یارانش اجازه تعقیب و [[آزار]] و [[اذیت]] آنان را نداد در صورتی که یارانش بر آن کار [[قدرت]] کافی داشتند<ref>البدایة و النهایة، ج۷، ص۲۷۶.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[‌پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|‌پیشوایان هدایت ج۲]] ص ۴۳.</ref>