ضلالت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

#عدم تأثیر [[هدایت‌گری]] [[پیامبر]] نسبت به برخی افراد حق‌گریز و [[گمراه]] شده: [۳] {{متن قرآن|فَإِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ * وَمَا أَنْتَ بِهَادِ الْعُمْيِ عَنْ ضَلَالَتِهِمْ إِنْ تُسْمِعُ إِلَّا مَنْ يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ مُسْلِمُونَ * أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَنْ كَانَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}<ref>«و بی‌گمان تو، به مردگان نمی‌شنوانی و به ناشنوایان (نیز) هنگامی که پشت‌کنان رو بگردانند فراخوان (خود) را نمی‌شنوانی * و تو رهنمون کوردلان از گمراهیشان نیستی؛ تو (پیام خود را) جز به کسانی که به آیات ما ایمان آورده‌اند و (به فرمان ما) گردن نهاده‌اند، نمی‌شنوانی * آیا تو ناشنوایان را می‌شنوانی یا نابینایان را و آن را که در گمراهی آشکاری است راهنمایی می‌کنی؟» سوره روم، آیه ۵۲-۵۳ و سوره زخرف، آیه ۴۰.</ref>.

# [[خداوند]] خطاب به [[مشرکان]] این بحث را به میان می‌آورد که وسوسه‌های شما [[بت‌پرستان]] در دل‌های [[پاکان]] و [[نیکان]] اثری ندارد، و تنها [[قلوب]] [[آلوده]] و [[ارواح]] دوزخی و متمایل به [[فساد]] شما است که خود را [[تسلیم]] این وسوسه‌ها می‌سازد، می‌فرماید: {{متن قرآن|فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ}}<ref>«پس بی‌گمان شما و آنچه می‌پرستید،» سوره صافات، آیه ۱۶۱.</ref> {{متن قرآن|مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ}}<ref>«شما بر ضد او (کسی را) به گمراهی نمی‌توانید کشانید» سوره صافات، آیه ۱۶۲.</ref> {{متن قرآن|إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ}}<ref>«مگر آن را که به دوزخ درمی‌آید» سوره صافات، آیه ۱۶۳.</ref>. این [[آیات]] - بر خلاف آنچه طرفداران مسلک [[جبر]] پنداشته‌اند - دلیلی است بر ضد این [[مکتب]]، و اشاره‌ای است به این [[حقیقت]] که هیچ‌کس نمی‌تواند خود را در برابر [[انحرافات]] معذور بداند، و ادعا کند مرا [[فریب]] داده و به [[بت‌پرستی]] کشانده‌اند، می‌گوید: شما [[بت‌پرستان]] [[توانایی]] بر - [[فتنه]] - و [[فریب]] اشخاص ندارید، مگر آنها که با [[اراده]] خود راه [[دوزخ]] را پیش گیرند.[[شاهد]] این سخن تعبیر {{متن قرآن|صَالِ الْجَحِيمِ}}است، زیرا در اصل - صالی - به صورت اسم فاعل بوده، و معمولاً هنگامی که صیغه اسم فاعل را در مورد موجود عاقلی به کار می‌برند مفهومش انجام کاری از روی [[اراده]] و [[اختیار]] است، همانند جالس و ضارب، بنابراین {{متن قرآن|صَالِ الْجَحِيمِ}} یعنی کسی که مایل است خود را به [[آتش دوزخ]] بسوزاند، و به این ترتیب راه عذر را بر همه [[منحرفان]] می‌بندد<ref>تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۱۸۱.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۷۷.</ref>.

== منابع ==