جز
جایگزینی متن - 'رهبری اجتماعی' به 'رهبری اجتماعی'
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== *واژه "امام" در مفهوم خاص خود، برای پیامبران و جانشینان آنان به...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'رهبری اجتماعی' به 'رهبری اجتماعی') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*واژه "[[امام]]" در مفهوم خاص خود، برای [[پیامبران]] و [[جانشینان]] آنان به کار می‌رود که از سوی [[خداوند]] به [[منصب امامت]] و [[ولایت]] رسیده‌اند. [[امام]]، با این معنا، دارای [[ولایت]] مطلق در امر [[دین]] و [[دنیا]]، و [[معصوم]] از [[گناه]] و [[خطا]] و اشتباه و [[فراموشی]] است. او [[حجت]] و [[خلیفه]] [[خدا]] در [[زمین]] است<ref>فرهنگ فقه، ۱/ ۶۷.</ref>. [[امامت]]، با [[خلافت]] متفاوت است. [[خلیفه]] کسی است که فقط [[حکومت]] می‌کند و [[رهبری | *واژه "[[امام]]" در مفهوم خاص خود، برای [[پیامبران]] و [[جانشینان]] آنان به کار می‌رود که از سوی [[خداوند]] به [[منصب امامت]] و [[ولایت]] رسیده‌اند. [[امام]]، با این معنا، دارای [[ولایت]] مطلق در امر [[دین]] و [[دنیا]]، و [[معصوم]] از [[گناه]] و [[خطا]] و اشتباه و [[فراموشی]] است. او [[حجت]] و [[خلیفه]] [[خدا]] در [[زمین]] است<ref>فرهنگ فقه، ۱/ ۶۷.</ref>. [[امامت]]، با [[خلافت]] متفاوت است. [[خلیفه]] کسی است که فقط [[حکومت]] می‌کند و [[رهبری اجتماعی]] و [[سیاسی]] را برعهده دارد؛ اما [[امامت]]، مقامی [[دینی]] است و در ادامه [[مناصب]] [[پیامبری]]. [[امام]] [[رهبر]] [[جامعه]] در [[امور دنیوی]] و [[اخروی]] است. برخی [[پیامبران]]، [[امام]] نیز بوده‌اند و برخی نبوده‌اند. [[پیامبر اسلام]]{{صل}} و [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} از دسته نخست‌اند<ref>{{متن قرآن|وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}؛ سوره بقره، آیه ۱۲۴.</ref>. [[امام]] همه [[وظایف]]، [[مقامات]] و اختیارات [[پیامبر]] را دارا است مگر [[نبوت]]. بنابر [[اعتقادات]] [[شیعه]]، [[وجود امام]] برای بقای [[جهان]] لازم است. اگر او از [[دنیا]] برود و [[امام]] دیگری جایش را نگیرد، [[جهان]] نابود می‌شود<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 91-92.</ref>. | ||
==[[نصب امام]]== | ==[[نصب امام]]== | ||
*شرط رسیدن به [[امامت]]، [[عصمت]] است و چون [[عصمت]]، امری [[باطنی]] است و جز [[خدا]]، کسی نمی‌داند که چه کس [[معصوم]] است، فقط او می‌تواند شخص [[شایسته]] [[امامت]] را بشناسد و به این [[مقام]] بگمارد. بنابر [[اعتقادات]] [[شیعه]]، [[نصب امام]] بر [[خدا]] لازم است. [[خداوند]] به پیامبرش [[وحی]] می‌کند و به او می‌گوید که چه کسی [[امام]] است. آن گاه [[فرمان]] می‌دهد که او را به [[مردم]] معرفی کند<ref>کشف المراد، ۲۳۰- ۲۰۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 92.</ref>. | *شرط رسیدن به [[امامت]]، [[عصمت]] است و چون [[عصمت]]، امری [[باطنی]] است و جز [[خدا]]، کسی نمی‌داند که چه کس [[معصوم]] است، فقط او می‌تواند شخص [[شایسته]] [[امامت]] را بشناسد و به این [[مقام]] بگمارد. بنابر [[اعتقادات]] [[شیعه]]، [[نصب امام]] بر [[خدا]] لازم است. [[خداوند]] به پیامبرش [[وحی]] می‌کند و به او می‌گوید که چه کسی [[امام]] است. آن گاه [[فرمان]] می‌دهد که او را به [[مردم]] معرفی کند<ref>کشف المراد، ۲۳۰- ۲۰۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 92.</ref>. | ||