←فضائل اهل بیت
(←پانویس) |
|||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==[[فضائل اهل بیت]]== | ==[[فضائل اهل بیت]]== | ||
{{اصلی|فضایل اهل بیت}} | |||
[[اهل بیت]] [[عصمت]]، [[فضایل]] بسیار دارند، [[آیه تطهیر]]، [[آیه مودت]]، سورۀ [[هل اتی]] و [[حدیث کساء]] دربارۀ آنان است و [[روایات]] فراوانی در کتب [[شیعه]] و [[سنّی]] در [[فضیلت]] آنان [[نقل]] شده است. [[اهل بیت]]، معیار [[شناخت حق]] و باطلند، در امور [[دین]] و [[دنیا]]، [[فقه]] و [[حدیث]]، [[تفسیر]] و [[اخلاق]]، [[سیاست]] و [[حکومت]]، باید به آنان [[رجوع]] کرد<ref>ر.ک. فرهنگ عاشورا، مدخل اهل بیت.</ref>. [[حضرت علی]]{{ع}} [[اهل بیت]] را روشن کنندۀ مرزهای [[حق]] معرفی می‌‌کند و می‌‌فرماید: «پس به کجا می‌روید و کی بازگردانده شوید. دلیل‌ها برپاست و [[نشانه‌ها]] آشکار و علامت‌ها [[نصب]] شده. این [[گمراهی]] و [[حیرانی]] تا چند و حال آنکه [[خاندان]] پیامبرتان که زمام‌داران حق‌اند و اعلام [[دین]] و زبان [[راستین]] در میان شما هستند. آنان را [[حرمت]] دارید، همان‌گونه که [[قرآن]] را [[حرمت]] باید داشت و چون تشنه‌کامان که به آب می‌رسند از سرچشمه [[فیض]] ایشان [[سیراب]] شوید»<ref>{{متن حدیث|فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ وَ أَنَّی تُؤْفَکُونَ وَ الْأَعْلَامُ قَائِمَةٌ وَ الْآیَاتُ وَاضِحَةٌ وَ الْمَنَارُ مَنْصُوبَةٌ فَأَیْنَ یُتَاهُ بِکُمْ وَ کَیْفَ تَعْمَهُونَ وَ بَیْنَکُمْ عِتْرَةُ نَبِیِّکُمْ وَ هُمْ أَزِمَّةُ الْحَقِّ وَ أَعْلَامُ الدِّینِ وَ أَلْسِنَةُ الصِّدْقِ فَأَنْزِلُوهُمْ بِأَحْسَنِ مَنَازِلِ الْقُرْآنِ وَ رِدُوهُمْ وُرُودَ الْهِیمِ الْعِطَاش}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۸۷.</ref>.<ref>ر.ک. [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۱۵۵.</ref> | [[اهل بیت]] [[عصمت]]، [[فضایل]] بسیار دارند، [[آیه تطهیر]]، [[آیه مودت]]، سورۀ [[هل اتی]] و [[حدیث کساء]] دربارۀ آنان است و [[روایات]] فراوانی در کتب [[شیعه]] و [[سنّی]] در [[فضیلت]] آنان [[نقل]] شده است. [[اهل بیت]]، معیار [[شناخت حق]] و باطلند، در امور [[دین]] و [[دنیا]]، [[فقه]] و [[حدیث]]، [[تفسیر]] و [[اخلاق]]، [[سیاست]] و [[حکومت]]، باید به آنان [[رجوع]] کرد<ref>ر.ک. فرهنگ عاشورا، مدخل اهل بیت.</ref>. [[حضرت علی]]{{ع}} [[اهل بیت]] را روشن کنندۀ مرزهای [[حق]] معرفی می‌‌کند و می‌‌فرماید: «پس به کجا می‌روید و کی بازگردانده شوید. دلیل‌ها برپاست و [[نشانه‌ها]] آشکار و علامت‌ها [[نصب]] شده. این [[گمراهی]] و [[حیرانی]] تا چند و حال آنکه [[خاندان]] پیامبرتان که زمام‌داران حق‌اند و اعلام [[دین]] و زبان [[راستین]] در میان شما هستند. آنان را [[حرمت]] دارید، همان‌گونه که [[قرآن]] را [[حرمت]] باید داشت و چون تشنه‌کامان که به آب می‌رسند از سرچشمه [[فیض]] ایشان [[سیراب]] شوید»<ref>{{متن حدیث|فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ وَ أَنَّی تُؤْفَکُونَ وَ الْأَعْلَامُ قَائِمَةٌ وَ الْآیَاتُ وَاضِحَةٌ وَ الْمَنَارُ مَنْصُوبَةٌ فَأَیْنَ یُتَاهُ بِکُمْ وَ کَیْفَ تَعْمَهُونَ وَ بَیْنَکُمْ عِتْرَةُ نَبِیِّکُمْ وَ هُمْ أَزِمَّةُ الْحَقِّ وَ أَعْلَامُ الدِّینِ وَ أَلْسِنَةُ الصِّدْقِ فَأَنْزِلُوهُمْ بِأَحْسَنِ مَنَازِلِ الْقُرْآنِ وَ رِدُوهُمْ وُرُودَ الْهِیمِ الْعِطَاش}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۸۷.</ref>.<ref>ر.ک. [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۱۵۵.</ref> | ||