حضور قلب: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ولایت}}

توجّه کامل داشتن به [[خدا]] در [[نماز]] و [[عبادت]]. آنچه سبب بازدارندگی [[نماز]] از [[گناه]] و عامل [[تقرّب]] به [[خدا]] می‌شود، ذِکر و یاد است و [[نماز]] مهم‌ترین برنامه "[[یاد خدا]]" است، پس [[ارزش]] و اثر آن هم وقتی است که [[دل]] و [[حواس]] [[نمازگزار]]، از هر چه غیر خداست فاصله بگیرد و به [[خدا]] متوجّه باشد و بداند در برابر چه کسی [[ایستاده]]. چه می‌کند و چه می‌گوید و چه می‌خواهد. اگر [[حضور قلب]] نباشد، [[نماز]] چندان ثمری نخواهد داشت. هر چه [[معرفت به خدا]] و توجه به [[جایگاه]] و معنای [[نماز]] بیشتر باشد، [[حضور قلب]] بهتر حاصل می‌شود و هر چه [[محبت]] و [[عشق]] به [[خدا]] جدّی‌تر و عمیق‌تر باشد، [[دل]] [[نمازگزار]] در حال [[نماز]] به جاهای دیگر توجّه پیدا نمی‌کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۹۰.</ref>.