ابراهیم بن مستنیر: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم بن مستنیر<ref>ر.ک: تنقیح المقال، ج۴، ص۳۸۳، ش۵۶۵؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۰۹، ش۵۰۲؛ معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۷۱، ش۲۹۹.</ref> در سند ۱ [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]]، به نقل از [[تفسیر قمی]] یاد شده: {{متن حدیث|و فی تفسیر علی بن ابراهیم: أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ الْمُسْتَنِيرِ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} عَنْ قَوْلِ اللَّهِ {{متن قرآن|فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا}}<ref>و هر که از یادکرد من روی برتابد بی‌گمان او را زیستنی تنگ خواهد بود و روز رستخیز وی را نابینا بر خواهیم انگیخت سوره طه، آیه ۱۲۴.</ref> قَالَ هِيَ وَ اللَّهِ النُّصَّابُ! قَالَ: جُعِلْتُ فِدَاكَ- قَدْ رَأَيْنَاهُمْ دَهْرَهُمُ الْأَطْوَلَ فِي كِفَايَةٍ حَتَّى مَاتُوا، قَالَ ذَلِكَ وَ اللَّهِ فِي الرَّجْعَةِ يَأْكُلُونَ الْعَذَرَةَ}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۸، ص۳۶۸ - ۳۶۹ به گزارش از تفسیر القمی، ج۲، ص۶۵.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۱ ص ۵۰۷.</ref>

از آنجاکه [[راوی]] و مروی عنه در این دو [[روایت]]، یکی است، احتمال تصحیف [[قوی]] است؛ اما اینکه کدام یک از دو عنوان [[مصحف]] دیگری است، دلیلی برای اثباتش نداریم؛ زیرا شرح حالی از این دو راوی در [[کتب رجالی]] نیامده است. افزون بر این، عنوان عبدالله بن مستنیر در سند دیگر نیز یاد شده<ref>{{متن حدیث|أَبُو مُحَمَّدٍ الْفَضْلُ بْنُ شَاذَانَ فِي كِتَابِ الْغَيْبَةِ، حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَبَلَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُسْتَنِيرِ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} وَ الْحَسَنُ عَلَى عَاتِقِهِ وَ الْحُسَيْنُ{{ع}} عَلَى فَخِذِهِ يَلْثِمُهُمَا وَ يَقُولُ...}} (مستدرک الوسائل، ج۱۰، ص۲۷۶، ح۱۲۰۰۹)؛ {{متن حدیث|أَبُو مُحَمَّدٍ الْفَضْلُ بْنُ شَاذَانَ فِي كِتَابِ الْغَيْبَةِ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَبَلَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُسْتَنِيرِ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} فِي حَدِيثٍ فِيهِ فَضْلُ زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ{{ع}} إِلَى أَنْ قَالَ أَلَا وَ إِنَّ الْإِجَابَةَ تَحْتَ قُبَّتِهِ وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ...}} (مستدرک الوسائل، ج۱۰، ص۳۳۵، ح۱۲۱۲۸)</ref>، از این رو [[رجالیان]] متأخر، هر دو عنوان را بی‌هیچ توضیحی ذکر کرده‌اند<ref>ر.ک: معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۷۱، ش۲۹۹؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۰۹، ش۵۰۲.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۱ ص ۵۰۷-۵۰۸.</ref>