جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==ابرهه پادشاه یمن== | ==ابرهه پادشاه یمن== | ||
[[ابرهه]]، فرزند صَبّاح، اهل [[حبشه]] و از [[فرمانروایان]] [[یمن]] بود و بر اثر زخمی که در یکی از [[جنگ‌ها]] در صورت وی پدید آمد به اَشرَم ملقّب شد. [[کنیه]] وی را اَبویَکْسوم دانسته‌اند<ref>مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۸۲۱؛ روح المعانی، مج ۱۶، ج ۳۰، ص ۴۲۰.</ref>. او با حیله‌ای، فرمانروای پیشین یمن، یعنی "اَرباط" را کشت و خود بر جای او نشست<ref> السیره‌النبویه، ج ۱، ص ۴۲؛ روح‌المعانی، مج ۱۶، ج ۳۰، ص ۴۲۰.</ref> | [[ابرهه]]، فرزند صَبّاح، اهل [[حبشه]] و از [[فرمانروایان]] [[یمن]] بود و بر اثر زخمی که در یکی از [[جنگ‌ها]] در صورت وی پدید آمد به اَشرَم ملقّب شد. [[کنیه]] وی را اَبویَکْسوم دانسته‌اند<ref>مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۸۲۱؛ روح المعانی، مج ۱۶، ج ۳۰، ص ۴۲۰.</ref>. او با حیله‌ای، فرمانروای پیشین یمن، یعنی "اَرباط" را کشت و خود بر جای او نشست<ref> السیره‌النبویه، ج ۱، ص ۴۲؛ روح‌المعانی، مج ۱۶، ج ۳۰، ص ۴۲۰.</ref><ref>[[محمد خراسانی|خراسانی، محمد]]، [[اصحاب فیل (مقاله)|مقاله «اصحاب فیل»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳؛ [[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۸۲۹.</ref> | ||
==اصحاب فیل به رهبری ابرهه== | ==اصحاب فیل به رهبری ابرهه== | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
ابرهه در "[[صنعا]]" کنیسه‌ای بسیار [[زیبا]] از مرمر بنا کرد و [[مردم]] را واداشت تا در آن [[حج]] به جا آورند. بیشتر مردم [[دعوت]] او را پذیرفتند؛ امّا مردی از بنی‌مالک بن کنانه شبانه آن کنیسه را ملوّث ساخت و ابرهه از این واقعه [[خشمگین]] و مصمم شد [[کعبه]] را ویران کند تا [[عرب‌ها]] خانه مقدسی نداشته باشند و همه به کنیسه او رو آورند. | ابرهه در "[[صنعا]]" کنیسه‌ای بسیار [[زیبا]] از مرمر بنا کرد و [[مردم]] را واداشت تا در آن [[حج]] به جا آورند. بیشتر مردم [[دعوت]] او را پذیرفتند؛ امّا مردی از بنی‌مالک بن کنانه شبانه آن کنیسه را ملوّث ساخت و ابرهه از این واقعه [[خشمگین]] و مصمم شد [[کعبه]] را ویران کند تا [[عرب‌ها]] خانه مقدسی نداشته باشند و همه به کنیسه او رو آورند. | ||
ابرهه پس از تهیه ساز و برگ و فیل از حبشه، راه [[مکه]] را پیش گرفت. [[اهل مکه]] همگی از [[ترس]] در مغاره‌های کوه پنهان شدند؛ امّا پس از ورود [[سپاه]] ابرهه، ناگاه پرندگانی عجیب که در "نجد" و "تهامه" [[رؤیت]] آنها بی‌سابقه بود، از طرف دریا ظاهر شدند و هرکدام دو سنگ در منقار داشتند. عده‌ای حجم سنگ‌ها را به اندازه عدس و نخود تعیین کرده‌اند. مرغان سنگ‌های خود را فروریختند و همه آن [[قوم]] را هلاک کردند<ref>خزائلی، محمد، اعلام القرآن، صفحه ۱۵۶؛ قرشی بنابی، علی اکبر ، قاموس قرآن، جلد۵، صفحه ۲۱۶؛ دراسات تاریخیة من القرآن الکریم، جلد۱، صفحه ۳۹۱؛ خرمشاهی، بهاءالدین ، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، جلد۱، صفحه (۲۳۶-۲۳۷).</ref> | ابرهه پس از تهیه ساز و برگ و فیل از حبشه، راه [[مکه]] را پیش گرفت. [[اهل مکه]] همگی از [[ترس]] در مغاره‌های کوه پنهان شدند؛ امّا پس از ورود [[سپاه]] ابرهه، ناگاه پرندگانی عجیب که در "نجد" و "تهامه" [[رؤیت]] آنها بی‌سابقه بود، از طرف دریا ظاهر شدند و هرکدام دو سنگ در منقار داشتند. عده‌ای حجم سنگ‌ها را به اندازه عدس و نخود تعیین کرده‌اند. مرغان سنگ‌های خود را فروریختند و همه آن [[قوم]] را هلاک کردند<ref>خزائلی، محمد، اعلام القرآن، صفحه ۱۵۶؛ قرشی بنابی، علی اکبر ، قاموس قرآن، جلد۵، صفحه ۲۱۶؛ دراسات تاریخیة من القرآن الکریم، جلد۱، صفحه ۳۹۱؛ خرمشاهی، بهاءالدین ، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، جلد۱، صفحه (۲۳۶-۲۳۷).</ref><ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۸۶۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||