جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
بدون خلاصۀ ویرایش |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
[[شیخ طوسی]] در [[تفسیر تبیان]] فرموده: امانت عبارت از آن عقدی است که وفای به آن لازم میگردد، (هرگاه از آن چیزهایی باشد که [[شأن]] آن سپردن به صاحبش باشد<ref>تبیان، ج۸، ص۳۳۳.</ref>. | [[شیخ طوسی]] در [[تفسیر تبیان]] فرموده: امانت عبارت از آن عقدی است که وفای به آن لازم میگردد، (هرگاه از آن چیزهایی باشد که [[شأن]] آن سپردن به صاحبش باشد<ref>تبیان، ج۸، ص۳۳۳.</ref>. | ||
[[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] در معنای امانت گفته است: هرگاه چیزی را به ودیعه نزد کسی بسپارند تا از آن چیز محافظت کند، سپس آن را به صاحبش بازگرداند (به آن امانت گویند)، و این امانتی که در [[آیه]] ۷۲ [[احزاب]]: {{متن قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ}}، ذکر شده، چیزی است که [[خدای متعال]] به [[انسان]] سپرده تا آن را برای [[سلامت]] و در [[راه راست]] و مستقیمبودن خودش، محافظت کند و سپس آن را به [[خدای سبحان]] همانطور که به [[ودیعه]] به او سپرده، بازگرداند<ref>المیزان، ج۱۶، ص۳۷۰.</ref> | [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] در معنای امانت گفته است: هرگاه چیزی را به ودیعه نزد کسی بسپارند تا از آن چیز محافظت کند، سپس آن را به صاحبش بازگرداند (به آن امانت گویند)، و این امانتی که در [[آیه]] ۷۲ [[احزاب]]: {{متن قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ}}، ذکر شده، چیزی است که [[خدای متعال]] به [[انسان]] سپرده تا آن را برای [[سلامت]] و در [[راه راست]] و مستقیمبودن خودش، محافظت کند و سپس آن را به [[خدای سبحان]] همانطور که به [[ودیعه]] به او سپرده، بازگرداند<ref>المیزان، ج۱۶، ص۳۷۰.</ref><ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۸۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |