اصطفاء

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۶ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۴۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اطاعت است. "اطاعت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اصطفاء (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

اصطفاء گزینش شخص یا چیزی برای خالص ساختن از آلودگی و کدورت[۱].

واژه‌شناسی لغوی

  • واژه اصطفاء از باب افتعال و از ریشه "ص‌ ـ‌ ف‌ ـ و" است. لغویان صفو را به معنای ضد کدر[۲]، خلوص شیء از آمیختگی با غیر خود یا از آلودگی و کدورت[۳] و نیز بهترین هر چیز دانسته‌اند[۴]. با توجه به دلالت باب افتعال بر گزینش و اختیار[۵]، اصطفاء به معنای برگزیدن شخص یا چیزی برای خالص کردن آن از آلودگی و کدورت است[۶][۷].

اصطفاء در قرآن

حقیقت اصطفاء و اختصاص آن به خداوند

رابطه اصطفاء با نبوت و عصمت

برگزیدگان

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. خراسانی، محمد مهدی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج ۳، ص: ۴۷۷ - ۴۸۵.]
  2. التحقیق، ج۶، ص۲۵۷ـ۲۵۸؛ ترتیب‌العین، ص۴۵۲، «صفو»؛ فرهنگ‌جامع، ج‌۳، ص‌۱۶۸۷.
  3. نثر طوبی، ج‌۲، ص‌۴۹؛ مفردات، ص‌۴۸۷؛ التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۷، «صفو».
  4. ترتیب‌العین، ص‌۴۵۲، «صفو».
  5. التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۸، «صفو».
  6. التحقیق، ج‌۶، ص‌۲۵۹، «صفو».
  7. خراسانی، محمد مهدی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج ۳، ص: ۴۷۷ - ۴۸۵.]