مقصود از ندای آسمانی در علایم ظهور چیست؟ (پرسش)
| مقصود از ندای آسمانی در علایم ظهور چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
مقصود از ندای آسمانی در علایم ظهور چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آقای علی اصغر رضوانی، در کتاب «موعودشناسی و پاسخ به شبهات» در این‌باره گفته است:
«در این مورد سه دسته روایت وجود دارد:
- روایاتی که دلالت بر وجود ندا به صورت اجمال دارد، و اینکه این ندا از علایم حتمی ظهور حضرت مهدی (ع) است[۱].
- دسته دوم روایاتی است که دلالت بر دو گونه ندا دارد: یکی ندای به حقّ که در ابتدا پدید می‌آید، و دیگری ندای به باطل که بعد از آن است[۲].
- در برخی از روایات نیز اشاره شده که ندا به اسم قائم است[۳].
با نظری به مجموع احادیث صیحه و فزع و ندای آسمانی پی می‌بریم که تمام آنها به یک معنای مشترک اشاره دارند، گر چه با تعبیرهای مختلف آمده اند و بر این ادّعا می‌توان شواهدی اقامه نمود:
- صیحه و ندا هر دو به جبرئیل نسبت داده شده است.
- وقت هر دو در یک زمان یعنی شب جمعه، بیست و سوم ماه رمضان معین شده است.
- آثار این دو یکسان بیان شده است»[۴].
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ کمال الدین، ص ۶۴۹
- ↑ الغیبه، نعمانی، ص ۲۵۴
- ↑ کمال الدین، ص ۳۲۸، ح ۷
- ↑ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۵۳۰.