احمد بن سیار
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
ابوعبدالله احمد بن محمد بن سیار سیاری بصری از کاتبان آل طاهر[۱] و در شمار اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری(ع) قرار داشت، [۲] ولی از این بزرگواران روایت ننمود. روایتگرانی همچون محمد بن یحیی، علی بن محمد جبائی، ابراهیم بن اسحاق احمر، علی بن محمد بن بندار و احمد بن محمد بن عیسی از او روایت کرده‌اند.[۳] رجال‌نویسان شیعه احادیث سیاری را ضعیف و مُرسل، و عقاید او را فاسد دانسته‌اند.[۴] محمد بن علی بن محبوب می‌‌گوید: او قائل به تناسخ بود.[۵] کشی نیز در کتاب رجال خود روایتی نقل کرده که بی‌اعتمادی امام جواد(ع) را نسبت به وی می‌‌رساند.[۶] با وجود این، بعضی مانند محدث نوری با استناد به اینکه مرحوم کلینی در الکافی بسیار از او نقل کرده و ظاهر کلام نجاشی نیز عدم قبولِ تضعیف وی است، به کتاب‌ها و روایاتِ منقول از او اعتماد کامل دارند.[۷] ابن حجر حیات وی را در اواخر قرن سوم دانسته،[۸] ولی برخی منابع معاصر وفات او را در سال ۳۶۸ هـ ذکر کرده‌اند [۹] که با توجه به حیات وی در زمان امام جواد(ع)بعید به نظر می‌‌رسد. کتاب‌های ثواب القرآن، الطب، القراءات، النوادر و الغارات آثار اوست [۱۰][۱۱]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۱۱.
- ↑ رجال الطوسی، ص۴۱۱ و ۴۲۷.
- ↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۸۷.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۱۱.
- ↑ رجال ابن داود، ص۲۲۹.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۶۰۶.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۱۶.
- ↑ لسان المیزان، ج۱، ص۲۵۲.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۱۶.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۱۱.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۳۹ - ۱۴۰.