بکر بن محمد بن حبیب مازنی

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

ابوعثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیه مازنی بصری شیبانی منسوب به طایفه مازن بن شیبان و از موالی بنی سدوس و اهل بصره بود.[۱] از محضر درس اساتید بزرگی چون ابوعبیده، اصمعی و ابوزید انصاری علم نحو را فرا گرفت[۲] و از آنان روایت کرده است. به علاوه، از اخفش نیز مسائلی را آموخت.[۳] همچنین در ادب، او را از شاگردان و دست پروردگان اسماعیل بن میثم به شمار آورده‌اند.[۴] اشخاصی همانند مبرّد، فضل بن محمد یزیدی و عبدالله بن سعد وراق از وی روایت کرده و از محضر وی بهره برده‌اند.[۵]

رجال‌نویسان و مورخان ابوعثمان را از پیش کسوتان و اساتید ادبیات عرب، امام در نحو و لغت و از بزرگان اهل قلم در بصره برشمرده[۶] و گفته‌اند که ابوعثمان همیشه در مناظرات علمی پیروز میدان بود و با استاد خود اخفش نیز مناظراتی داشته که بر وی نیز چیره شده است. مازنی در روایت نیز ید طولایی داشته[۷] و فردی مورد اعتماد،[۸] با ورع، زاهد[۹] و از شیعیان امامیه بوده است. کتاب‌های مقدمه‌ای بر علم نحو و لغت[۱۰] التصریف ما یلحن فیه العامه التعلیق تفسیر کتاب سیبویه علل النحو الدیباج علی خلیل من کتاب ابی عبیده کتاب الالف و اللام العروض القوافی[۱۱] الدیباج فی جوامع کتاب سیبویه کتاب فی القرآن[۱۲] التفسیر و غریب القرآن آثار وی می‌‌باشد.[۱۳] وی سرانجام در سال ۲۴۸هـ در بصره درگذشت.[۱۴] سال‌های ۲۴۷،[۱۵] ۲۳۰ و ۲۴۹ﻫ تاریخ‌های دیگری هستند که برای وفات او آورده‌اند[۱۶][۱۷]

منابع

  1.   جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. معجم الادباء ۷/۱۰۷.
  2. البدایة و النهایه ۱۰/۳۵۲.
  3. بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.
  4. رجال النجاشی ۱/۲۷۲.
  5. تاریخ بغداد ۷/۹۳.
  6. رجال النجاشی ۱/۲۷۲.
  7. بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.
  8. خلاصة الاقوال ۲۶.
  9. تاریخ الاسلام۱۸/۱۸۸.
  10. رجال النجاشی ۱/۲۷۲.
  11. هدیة العارفین ۱/۲۳۴.
  12. معجم الادباء ۷/۱۲۲.
  13. الذریعه ۴/۳۱۲ و ۱۶/۴۷.
  14. تاریخ بغداد ۷/۹۴.
  15. الکامل فی التاریخ ۷/۱۱۰.
  16. معجم الادباء ۷/۱۰۹.
  17. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۲۰۷-۲۰۸.