تثبیط در فقه سیاسی

مقدمه

تثبیط: منصرف‌ کردن، حبس‌ کردن^[۱]، بی‌تکلیفی، بی‌تصمیم‌ گذاشتن^[۲]، بازداشتن از کاری به چشم‌پوشی از آن^[۳]. در مقابل انبعاث به معنای تحریک و ارسال سریع.
﴿وَلَكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ﴾^[۴].
آیه شریفه در مورد منافقان مدینه است که از آمادگی برای شرکت در جهاد استنکاف می‌کردند؛ لذا خداوند به آنها امر به نشستن و قعود می‌کند ﴿قِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ﴾ که این امر تشریعی نیست؛ بلکه برای توبیخ و افشاگری است^[۵]^[۶].

↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۲.
↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۲.
↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۹-۲۹۰.
↑ «ولی خداوند روانه شدن آنان را خوش نداشت پس آنان را به درنگ کردن واداشت و (به آنها) گفته شد: با (خانه) نشستگان همنشین باشید!» سوره توبه، آیه ۴۶.
↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۹-۲۹۰.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۶۱.