رزق در فقه اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث رزق است. رزق از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رزق در قرآن - رزق در فقه اسلامی - رزق در فقه سیاسی - رزق در معارف دعا و زیارات - رزق در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

کار و تلاش جهت تحصیل روزی حلال در حدّ تأمین نیازهای ضروری خود و خانواده، واجب؛ به قصد توسعه زندگی و مشارکت در کارهای نیک، مستحب؛ به انگیزه ثروت اندوزی، مکروه و به قصد ارتکاب معصیت، حرام است.

بنابر تصریح برخی، در صورت تعارض میان تحصیل روزی واجب و علم واجب، تحصیل روزی مقدم است

در برخی روایات، طلب روزی حلال، عبادت و جهاد در راه خدا دانسته شده و نیز آمده است: کسی که در پی به دست آوردن روزی نمی‏‌رود و از خداوند می‌‏خواهد که روزی‌اش را برساند، خداوند دعایش را مستجاب نمی‏‌کند.

در تحصیل روزی، گزینش راه تجارت بر دیگر راه‌ها ترجیح دارد

گشودن در مغازه و نشستن در آن و پهن کردن بساط در تحصیل روزی کفایت می‏‌کند؛ هرچند به علت تنگدستی و نداشتن سرمایه، کالای در خور اعتنایی نداشته باشد.

دعا کردن جهت تأمین روزی و افزایش آن، حتی در سجده نماز مستحب است. طبق برخی روایات، تعقیب نماز از اسباب زیاد شدن روزی است.

از دیگر مستحبات، اختصار و اعتدال در طلب روزی؛ سعی و تلاش جهت به دست آوردن آن و صبح زود به دنبال روزی رفتن است؛ چنان که تحصیل روزی اندک نیز مستحب است و موجب افزایش آن می‏‌گردد و ترک آن به جهت ناچیز بودنش مکروه می‏‌باشد.

مستحب است مرد، قبل از ازدواج جهت برگزیدن همسر، دو رکعت نماز بخواند و پر روزی‌‏ترین، پاکدامن‏ترین و پر برکت‌‏ترین زن را از خداوند طلب کند.

منابع

1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت