سیره امامان در موضوعات جدید
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سیره امامان در موضوعات جدید (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- بی‌تردید در هر عصر، موضوعاتی وجود دارد که نمونه آن در دوران‌های گذشته دیده نمی‌شود. برای نمونه، روایات فراوانی وجود دارد که در آنها به زیارت امامان(ع)، به ویژه زیارت امام حسین و امام رضا(ع)، یا خوردن تربت مقدس امام حسین(ع) سفارش شده است.[۱] این روایات چنان پرشمارند که نمی‌توان در صدور آنها از معصوم(ع) تردید داشت. در اینجا ممکن است گفته شود که مسئله زیارت قبور امامان(ع) یا خوردن تربت امام حسین(ع) موضوعی نوظهور در دوران خود امامان(ع) است، بنابراین حکم تشریع شده در این روایات، از سوی امامان(ع) است.[۲]
- درباره این روایات، توجه به دو نکته ضروری است:
- آنچه در این روایات آمده، گاه امر به زیارت رفتن است[۳] که در اینجا چون بر وجوب (یا دست‌کم استحباب) دلالت دارد، بیانگر صدور حکم شرعی است. گاه نیز صرفاً بیان ثوابهای بزرگ این عبادت است[۴] و در خود این روایات از اینکه این کار، مستحب یا واجب باشد، سخنی به میان نیامده است. به دیگر بیان، جعل حکمی در آنها دیده نمی‌شود. با وجود این، نمی‌توان جعل حکم را صرفاً از واژگانی همچون وجوب یا استحباب و... استنباط کرد، بلکه وجود ثواب برای یک عمل، خودْ قرینه‌ای بر مطلوب بودن این عمل نزد شارع داشته که همان تعریف حکم شرعی استحباب است.
- وجود این روایات را نمی‌توان دلیلی بر وضع حکم شرعی از سوی امامان(ع) دانست؛ زیرا می‌توان تصور کرد که جعل حکم شرعی، پیش‌تر صورت گرفته باشد و در اینجا امام بِدان فرمان، یا از آن خبر می‌دهد. شاهد این مدعا روایات پرشماری است که درباره فضیلت زیارت از حضرت رسول(ص) نقل شده است.[۵] بنابراین این روایات دلیل بر تشريع حکم نیستند.[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ در‌این‌باره، ر.ک: جعفر بن محمد بن قولویه، کامل الزیارات.
- ↑ ر. ک. فاریاب، محمد حسین، بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت صفحه ۱۹۹.
- ↑ برای نمونه، محمد بن مروان از امام صادق(ع) نقل می‌کند که فرمودند: "زُورُوا الْحُسَيْن(ع)" (جعفر بن محمد بن قولویه، کامل الزیارت، ص۸۵ و ۹۵).
- ↑ برای نمونه، زراره می‌گوید: "قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ(ع): مَا تَقُولُ فِيمَنْ زَارَ أَبَاكَ عَلَى خَوْفٍ؟ قَالَ: يُؤْمِنُهُ اللَّهُ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ وَ تَلَقَّاهُ الْمَلَائِكَةُ بِالْبِشَارَةِ وَ يُقَالُ لَهُ: لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ. هَذَا يَوْمُكَ الَّذِي فِيهِ فَوْزُك" (همان، ص۱۲۵).
- ↑ برای نمونه، ر.ک: جعفر بن محمد بن قولویه، کامل الزیارات، ص۱۰ به بعد.
- ↑ ر. ک. فاریاب، محمد حسین، بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت صفحه ۱۹۹.