آبار علی
آبار علی(ع) به معناى چاههاى على(ع). منطقهاى در حاشیۀ مدینه در محدودۀ مسجد شجره که داراى چاههایى بوده که على(ع) براى استفادۀ زائران خانۀ خدا حفر کرده بود. به آن "آبیار على" هم گفته مىشود.[۱].[۲]
مقدمه
- حضرت على(ع) در دوران غربت و انزوا از صحنۀ سیاسى پس از وفات پیامبر، بخشى از اوقات خود را به کار در باغ و مزرعه و حفر چاه و چشمه و آباد سازى زمین مىگذراند و آب آن چاهها و چشمهها را وقف فقرا مىکرد.[۳] وقفنامههاى حضرت براى صدقه قرار دادن آن چشمهها و چاههاى احداث شده در کتب تاریخ ثبت است. وى در منطقۀ ینبع نیز چاهى کند و چون به آب رسید، فورى وقفنامهاى نوشت و آن را صدقه براى زائران و فقیران قرار داد. در کامل مبرّد، موارد فراوانى از چاهها و چشمههاى احداث شده و موقوفات و صدقات على بن ابى طالب(ع)، را در مدینه، ینبع و جاهاى دیگر آورده که همه نشانگر تلاش اقتصادى و سازندۀ حضرت امیر از یکسو و بعد رسیدگى به محرومین از طریق موقوفات و صدقات از سوى دیگر است.[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ موسوعة الامام على بن ابى طالب، ج ۹ ص ۳۷۹
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱.
- ↑ تاريخ المدينة المنوره، ابن شبّه، ج ۱ ص ۲۲۰
- ↑ موسوعة الامام على بن ابى طالب، ج ۹ ص ۳۷۹
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱.