ابتر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

  1. إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ[۱]

نکات

در این آیه منظور آن دسته از دشمنان پیامبر است که با دادن کوثر به او امید می‌دهد و می‌گوید آنان محروم از هر خیر و برکت و خوش نامی و زایش و رویش‌اند، هر چند‌شأن نزول آیه در باره عاص بن وائل یکی از مشرکان آن عصر می‌باشد، که پس از فوت تنها فرزندپسر او گفتند او بی‌دنباله و بی‌نسل است. اما در حقیقت منظور آنان این بود که پس از وی نبوت و راه او ادامه نمی‌یابد. خداوند وعده و نوید می‌دهد که حرکات و توطئه‌های افرادی از قبیل آنان خنثی و بی‌اثر و راه پیامبر توسط وارثان او (اهل بیت) و پیروان او مستدام است[۲].

منابع

پانویس

  1. «بی‌گمان (دشمن) سرزنشگر تو خود بی‌پساوند است» سوره کوثر، آیه ۳.
  2. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۵۴.