از امامتپدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نسخهای که میبینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکتها ) در تاریخ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۶ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان میدهد.
مقدمه
ثَنْی: اصل آن از ریشه اثنی و اثنان اسم برای عدد[۱] دو است، به معنای دل گرداندن[۲] مخفی کردن، عطف توجه از چیزی[۳] .
﴿ أَلَا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُوا مِنْهُ ﴾ [۴] .
این اصطلاح حالت اولیه مشرکان قریش در برخورد با دعوت پیامبر (ص) و کلام وحی را تبیین میکند که آنان از روی بیاعتنایی از شنیدن آن رویگردان بودند. به اصطلاح "بایکوت" و بیتوجهی به سخنان پیامبر (ص) و کناره گیری، سیاست مبارزاتی اولیه دشمنان اسلام بوده است[۵] .
منابع
پانویس
↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۸.
↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۴۱.
↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۱، ص۷۳.
↑ «آگاه باشید که آنان دل میگردانند تا (خویش را) از (شنیدن) آن (قرآن) نهفته دارند» سوره هود، آیه ۵.
↑ نظرزاده، عبدالله ، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم ، ص:۲۰۰.