خلخال
مقدمه
نوعی زینت ساقه پا، حلقه‌ای از طلا و نقره و امثال آنکه در پای کنند[۱]، پای برنجن. به نقل فاطمه دختر امام حسین (ع)، سپاه عمر سعد پس از شهادت امام، به خیمه‌ها حمله ور شدند و به غارت پرداختند، از جمله دو خلخال، از پاهای او در آوردند و بردند[۲]. راوی این نکته و گفتگوهای میان آن غارتگر و دختر امام حسین (ع)، خود دختر آن حضرت است[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۸۳.
- ↑ امالی صدوق، ص ۱۴۰.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۷۷.