ذوالثدیه

ذوالثدیه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ذوالثدیه در قرآن - ذوالثدیه در حدیث - ذوالثدیه در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

ذوالثدیه از سران خوارج که در جنگ نهروان کشته شد. برخی گفته‌اند: نامش حرقوص بن زهیر بود.

ازاین‌رو به او ذو الثّدیه (صاحب پستان) می‌گفتند که پستانش مثل پستان زنان بود و کشیده می‌شد و به اندازۀ دست می‌رسید و چون رها می‌کردند، به حال اوّل برمی‌گشت. حضرت علی (ع) در نهج البلاغه از او به عنوان شیطان ردهه (گودالی که جنازه‌اش آنجا افتاده بود) یاد کرده است که با بانگ صاعقه‌ای از پای درآمد. پس از پایان یافتن نبرد نهروان، امیر مؤمنان بشدّت در میان کشتگان میدان درپی او می‌گشت و می‌فرمود: به خدا به من دروغ گفته نشده است، بگردید او را پیدا کنید، او در میان این گروه بود. تا آنکه جنازۀ او را در زیر کشته‌های دیگر یافتند و آوردند. امام و دیگران تکبیر گفتند و علی (ع) سجدۀ شکر کرد. در برخی منابع از او به عنوان "ذو الخویصره" هم نام برده شده است

جستارهای وابسته

• ذوالخویصره تمیمى

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ غدیر