مقام ابراهیم

مقدمه

مقام ابراهیم، سنگی صخره‌ای است که حضرت ابراهیم (ع) به هنگام ساختن کعبه روی آن ایستاده است. آن صخره در زمان پیامبر (ص) در جوار کعبه بوده و هنگامی که عمر، خلافت را به دست گرفت، مقام را از جایگاه آن به منطقه دیگری انتقال داد. هنگامی که امیر المؤمنین (ع) پس از عثمان، زمام امور جامعه را به دست گرفت، مقرر فرمود که هربدعتی را که در دین پدید آمده است، نابود سازد و همه امور را به سیره و سنت پیامبر (ص) بازگرداند. از جمله تصمیم گرفت که مقام ابراهیم را به جای نخست آن‌که جوار کعبه است، بازگشت دهد؛ اما نفاق‌پیشگان و بداندیشانی که با هر گام سازنده و اصلاحی آن گرامی دشمنی می‌کردند، سر به شورش برداشتند و تاخت‌وتاز به راه انداختند. حضرت، در آن شرایط‍‌ بهتر دید که مسأله را به خاطر مسائل مهم‌تر به وقت دیگر واگذارد و در نتیجه، «مقام ابراهیم» تاکنون در نقطه‌ای که جایگاه اصلی آن نیست، مانده است^[۱]. از جمله کارهای حضرت مهدی (ع) پس از ظهور در مکه مکرمه، بازگردانیدن «مقام ابراهیم» به جوار کعبه و جایگاه اصلی آن است^[۲]^[۳].