بابل در فقه اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث بابل است. بابل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بابل در قرآن - بابل در فقه اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
قرآن کریم در قصه معروف دو فرشته به نام‌های هاروت و ماروت از «بابل» نام برده است. [۱] سرزمین بابل ـ بر اساس روایتی از امیر مؤمنان (ع) ـ سرزمینی ملعون (که گرفتار عذاب الـهی گشته) و نخستین سرزمینی که در آن بت پرستیده شده معرفی گردیده است. [۲] عنوان بابل به مناسبت در باب صلات آمده است.
بابل از مکان‌هایی شمرده شده که نماز خواندن در آنها مکروه است. این سرزمین به "ارض خَسْف" (زمینی که ساکنانش را در خود فرو برده) معروف است[۳][۴]
منابع
پانویس
- ↑ جواهر الکلام، ج۲۰، ص:۶۶؛ الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص:۳۴۲؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج۵، ص:۵۱۲؛ الروضة البهیة، ج۲، ص:۳۲۹.
- ↑ وسائل الشیعة، ج۵، ص:۱۸۰ ـ ۱۸۱
- ↑ رسائل الشریف المرتضی، ج۴، ص:۸۲؛ کتاب السرائر، ج۱، ص:۲۶۵؛ الحدائق الناضرة، ج۷، ص:۲۱۳.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، صفحه ۳۶.