الخرائج و الجرائح ج۳ (کتاب)
| الخرائج و الجرائح ج۳ | |
|---|---|
 | |
| از مجموعه | الخرائج و الجرائح |
| زبان | عربی |
| نویسنده | قطب‌الدین راوندی |
| موضوع | معجزات، پیامبر، اهل بیت |
| مذهب | شیعه |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات مؤسسه امام مهدى|انتشارات انتشارات مؤسسه امام مهدى]][[رده:انتشارات انتشارات مؤسسه امام مهدى]] |
| محل نشر | قم، ایران |
| سال نشر | ۱۴۰۹ ق، ۱۳۶۸ ش |
| تعداد صفحه | ۱۳۱۷ |
| شماره ملی | ۴۸۹۹۲۱ |
الخرائج و الجرائح، جلد سوم از مجموعهٔ سه جلدی الخرائج و الجرائح است که با زبان عربی به بررسی معجزات پیامبر(ص) و ائمه(ع) می‌پردازد. این کتاب اثر قطب‌الدین راوندی می‌باشد و انتشارات مؤسسه امام مهدى انتشار آن را به عهده داشته است [۱].
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «کتاب حاضر؛ در معجزات ائمه اطهار(ع) و پیامبر(ص) عقائد و فضائل ائمه(ع) می‌باشد
این کتاب شامل هفت کتاب پیرامون معجزات پیامبر و ائمه(ع) می‌باشد. مؤلف انواع معجزات را آورده و به یک نوع اکتفا نکرده است.
کتاب حاضر شامل یک مقدمه که توضیحاتی پیرامون معجزه و انگیزه وجودی آن می‌باشد و پانزده باب که سیزده باب در معجزات پیامبر و ائمه اثنی عشر، یک باب به دلائل صحت ادعای نبوت پیامبر و امامت ائمه(ع) و باب دیگر شامل دلائل قرآنی بر امامت دوازده امام(ع) می‌باشد.
در آخر کتاب ملحقاتی در خصوص نوادر معجزات که فقط روایی است و مقایسه بین معجزات پیامبر(ص) و سلم با اوصیاء خود و معجزات انبیاء قبل از پیامبر اسلام(ص) آورده شده است.»[۱]
فهرست کتاب
- الباب الثامن عشر فی أم المعجزات و هو القرآن المجید
- باب فی کیفیة الاستدلال بالقرآن
- فصل فی أن القرآن المجید معجز
- فصل فی بعض التساؤلات حول القرآن
- فصل فی الطریق إلی معرفة صدق النبی صو الوصی(ع)و بیان شروط مفهوم المعجزات
- فصل فی أن القرآن معجز تحدی العرب و بیان بعض الشبهات
- فصل فی وجه إعجاز القرآن
- فصل فی أن التعجیز هو الإعجاز
- فصل فی أن الإعجاز هو الفصاحة
- فصل إن الفصاحة مع النظم معجز
- فصل فی أن معناه أو لفظه هو المعجز
- فصل فی أن المعجز هو إخباره بالغیب
- فصل فی أن النظم هو المعجز
- فصل فی أن تألیفه المستحیل من العباد هو المعجز
- باب فی الصرفة و الاعتراض علیها و الجواب عنه
- باب فی أن إعجازه الفصاحة
- باب فی أن إعجازه بالفصاحة و النظم معا
- باب فی أن إعجاز القرآن المعانی التی اشتمل علیها من الفصاحة
- باب فی خواص نظم القرآن
- باب فی مطاعن المخالفین فی القرآن
- الباب التاسع عشر فی الفرق بین الحیل و المعجزات
- باب فی ذکر الحیل و أسبابها و آلاتها و کیفیة التوصل إلی استعمالها و ذکر وجه إعجاز المعجزات
- باب فی الفرق بین المعجزة و الشعبذة
- باب فی مطاعن المعجزات و جواباتها و إبطالها
- باب فی مقالات المنکرین للنبوات أو الإمامة من قبل الله و جواباتها و إبطالها
- باب فی مقالات من یقول بصحة النبوة منهم علی الظاهر و من لا یقول و الکلام علیهما
- الباب العشرون فی علامات و مراتب نبینا و أوصیائه علیه و علیهم أفضل الصلاة و أتم السلام
- باب فی علامات النبی و الأئمة جملة و تفصیلا
- باب العلامات السارة الدالة علی صاحب الزمان حجة الرحمن صلوات الله علیه ما دار فلک و ما سبح ملک
- باب فی العلامات الحزینة الدالة علی صاحب الزمان و آبائه ع
- باب العلامات الکائنة قبل خروج المهدی و معه ع
- الفهارس العامة:
- فهرس الآیات القرآنیة
- فهرس أسماء الأنبیاء و الملائکة (ع)
- فهرس أسماء المعصومین الأربعة عشر (ع)
- فهرس الرواة و الاعلام
- فهرس الکتب الواردة فی المتن
- فهرس الفرق و القبائل و الطوائف
- فهرس الاماکن و البقاع
- فهرس الأیام و الوقائع
- مصادر التحقیق
- الفهرس
دربارهٔ پدیدآورنده
علامه ابوالحسن سعید بن هبةالله راوندی مشهور به قطب‌الدین راوندی، از عالمان شیعی و فقهای نام‌دار قرن ششم هجری است. وی در راوند کاشان متولد شد و تحصیلات مقدماتی را نزد پدر خویش کسب کرد. سپس به قم مهاجرت کرد و از محضر اساتید زمان خویش، مانند ابوصمصام حسینی، سید مرتضی رازی، سید مجتبی رازی، عمادالدین طبری و... بهره جست. شاگردان وی نیز برخی از علمای نام‌دار و برجسته‌اند، افرادی چون ابن‌شهر آشوب مازندرانی، شیخ منتجب الدین رازی و... .
از میان آثار وی شرح نهج البلاغه با عنوان منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة با نگاهی ادبی بر نهج البلاغه تدوین شده است. راوندی را می‌توان در زمره نخستین کسانی دانست که نهج البلاغه را مورد تدقیق قرار داده و در واقع راه تفسیر و شرح نهج البلاغه را بر دیگران گشوده‌اند. شرح قطب الدین راوندی در عصر شارح، مورد توجه اصحاب علم و دانش بوده و شارحان متأخر نیز از ان بهره برده‌اند. این کتاب به تصحیح استاد عزیزالله عطاردی در دو مجلد به زیور طبع آراسته شد.
راوندی آثار دیگری نیز داشت که مورد توجه دانشمندان علوم دینی بوده است. از جمله: المعنی در شرح النهایة شیخ طوسی؛ الرایع در احکام؛ المستقصی در شرح الذریعة سیدمرتضی و... افزون بر این، اشعاری نغز در زبان عربی از وی باقی‌مانده است که نشان از تبحّر او در ادبیات عرب دارد.
راوندی در شوال سال ۵۷۳ هجری از دنیا رفت. آرامگاه او در صحن مطهر حضرت معصومه در شهر قم قرار دارد.