باب (مکان)

این مدخل زیرشاخهٔ بحث باب است. باب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: باب در قرآن - باب در حدیث - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

﴿قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غَالِبُونَ وَعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ﴾. الباب به معنی دروازه شهر؛ می‌تواند ما را به یک نقطه جغرافیایی برساند. بنا به روایت تورات دو مرد پروا پیشه یوشع بن نون و کالب بن یوقنا بودند. «پس از اینکه بنی اسرائیل از اسارت فرعونیان نجات یافتند. موسی مأمور شد تا آن را به سرزمین مقدس و موعود یعنی سرزمین شام و بیت المقدس کوچ دهد». بر اساس نظر برخی مفسران می‌گویند: نخستین شهری را که سر راه بنی اسرائیل قرار داشت اریحا بود و بنی اسرائیل مجبور بودند که با اهل آن شهر بجنگند تا آنجا را فتح کنند». آنان به بیابانی رسیدند که محمد بن خاوند شاه بلخی آن را «قادش» می‌خواندتورات نیز آن بیابان را «قادش برنیع» می‌نامد و می‌گوید: «این مکان در شمال شرقی شبه جزیره سینا حدود ۵۰ مایلی جنوب بئر شیع و در مرز جنوبی سرزمینی که خداوند آن را به قوم اسرائیل داد واقع است. ظاهراً قادش برنیع از شمال به جنوب واقع در صحرای سین و از جنوب به صحرای فاران واقع در سینا محدود می‌شود» به اعتقاد دائره المعارف کتاب مقدس در معرفی یوشع بن نون: موسی ایشان را برای جاسوسی زمین کنعان فرستاد فقط او و کالیب به سرزمین موعود وارد شدند. همین منبع در توصیف کنعان بیان می‌کند: «نام کنعان به سرزمینی اطلاق می‌گردد که بین غزه در جنوب و حمات در شمال، در امتداد ساحل شرقی مدیترانه واقع است. چون از دستور حضرت موسی سرپیچی شد چهل سال بنی اسرائیل در بیابان تیه سرگردان و آواره شدند. تیه بنا به نوشته برخی نویسندگان بیابانی است میان سرزمین (أیله) و مصر و دریای قلزم و کوه‌های سراط از سرزمین شام. به اعتبار آیات ۵۷ و ۵۸ بقره (= قریه) احتمال حتمی اینکه دروازه مورد بحث مربوط به شهر «بیت المقدس» می‌باشد.

منابع

1. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن