ریع در قرآن
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ریع است. ریع از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ریع در قرآن - ریع در حدیث - پرسش مرتبط نداردمقدمه
﴿أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ﴾[۱]. به اعتقاد برخی از علما: «واژه ریع در اصل به معنی مکان مرتفع است و ﴿تَعْبَثُونَ﴾ از ماده عبث به معنی کاری است که هدف صحیح در آن تعقیب نمی‌شود و با توجه به واژه آیه که به معنی نشانه است روشن می‌شود که این قوم متمکن و ثروتمند برای خود نمائی و تفاخر بر دیگران، بناهائی بر نقاط مرتفع کوه‌ها و تپه‌ها (همچون برج و مانند آن) می‌ساختند»[۲]. به اعتقاد برخی از بزرگان: «کلمه ریع به معنای نقطه بلندی است از زمین»[۳]. با توجه به اینکه قوم هود کاخ‌ها می‌ساختند این آیه «به داستان هود(ع) و قومش که همان قوم عاد بودند اشاره می‌کند... قوم عاد مردمی از عرب بسیار قدیم و عرب اوائل (یعنی اوائل پیدایش این نژاد) بودند که در احقاف از جزیره العرب زندگی می‌کردند»[۴]. قوم عاد چنان که قبلاً هم گفته‌ایم جمعیتی بودند که در «سرزمین احقاف» زندگی داشتند.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «آیا بر هر بلندی بنایی از سر بازی (و بیهوده) می‌سازید؟» سوره شعراء، آیه ۱۲۸.
- ↑ آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه؛ تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۴۵۲.
- ↑ علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۴۵۰.
- ↑ تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۳۱۷.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۵۱۴.