ریع در قرآن

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۳ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ[۱]. به اعتقاد برخی از دانشمندان: «واژه ریع در اصل به معنی مکان مرتفع است و تَعْبَثُونَ از ماده عبث به معنی کاری است که هدف صحیح در آن تعقیب نمی‌شود و با توجه به واژه آیه که به معنی نشانه است روشن می‌شود که این قوم متمکن و ثروتمند برای خود نمائی و تفاخر بر دیگران، بناهائی بر نقاط مرتفع کوه‌ها و تپه‌ها (همچون برج و مانند آن) می‌ساختند»[۲]. به اعتقاد برخی از بزرگان: «کلمه ریع به معنای نقطه بلندی است از زمین»[۳]. با توجه به اینکه قوم هود کاخ‌ها می‌ساختند این آیه «به داستان هودS و قومش که همان قوم عاد بودند اشاره می‌کند... قوم عاد مردمی از عرب بسیار قدیم و عرب اوائل (یعنی اوائل پیدایش این نژاد) بودند که در احقاف از جزیره العرب زندگی می‌کردند»[۴]. قوم عاد چنان که قبلاً هم گفته‌ایم جمعیتی بودند که در «سرزمین احقاف» زندگی داشتند.[۵]

منابع

پانویس

  1. «آیا بر هر بلندی بنایی از سر بازی (و بیهوده) می‌سازید؟» سوره شعراء، آیه ۱۲۸.
  2. آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه؛ تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۴۵۲.
  3. علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۴۵۰.
  4. تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۳۱۷.
  5. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۵۱۴.