نقع

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۷ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

﴿فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا[۱]. نقع: گویند اسمی است برای ما بین عرفات تا مزدلفه، کرمانی این قول را حکایت کرده[۲] ضمیر کلمه (به) که به معنای (فیه) می‌باشد به وادی و مکان پیکار که از قرینه به دست می‌آید یا به کلمه صبحاً بر می‌گردد[۳]. عرفات، نام صحرایی است وسیع و هموار که در ۲۲ کیلومتری جنوب شرقی مکه میان ثویه و عرنه، نمره تا ذی المجاز قرار دارد[۴]. و «مزدلفه، محلی است میان عرفات و منا که پس از وادی یا دره «مئذمین» قرار دارد»[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. «که با آن (تاختن)، غباری برانگیختند،» سوره عادیات، آیه ۴.
  2. الاتقان، سیوطی، ص۴۵۲.
  3. ترجمه مجمع البیان، فی تفسیر القرآن، ج۲۷، ص۲۳۹.
  4. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۵، ص۱۷۹.
  5. تاریخ و آثار اسلامی مکه مکرمه مدینه منوره، اصغر قائدان، ص۱۵۱.
  6. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۷۹۳.