نقع
این مدخل زیرشاخهٔ بحث نقع است. نقع از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نقع در قرآن - نقع در حدیث - پرسش مرتبط نداردمقدمه
﴿فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا﴾[۱]. نقع: گویند اسمی است برای ما بین عرفات تا مزدلفه، کرمانی این قول را حکایت کرده[۲] ضمیر کلمه (به) که به معنای (فیه) می‌باشد به وادی و مکان پیکار که از قرینه به دست می‌آید یا به کلمه صبحاً بر می‌گردد[۳]. عرفات، نام صحرایی است وسیع و هموار که در ۲۲ کیلومتری جنوب شرقی مکه میان ثویه و عرنه، نمره تا ذی المجاز قرار دارد[۴]. و «مزدلفه، محلی است میان عرفات و منا که پس از وادی یا دره «مئذمین» قرار دارد»[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ «که با آن (تاختن)، غباری برانگیختند،» سوره عادیات، آیه ۴.
- ↑ الاتقان، سیوطی، ص۴۵۲.
- ↑ ترجمه مجمع البیان، فی تفسیر القرآن، ج۲۷، ص۲۳۹.
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۵، ص۱۷۹.
- ↑ تاریخ و آثار اسلامی مکه مکرمه مدینه منوره، اصغر قائدان، ص۱۵۱.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۷۹۳.