واد
این مدخل زیرشاخهٔ بحث واد است. واد از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: واد در قرآن - واد در حدیث - پرسش مرتبط نداردمقدمه
﴿وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ﴾[۱]. «واد؛ در اصل وادی بوده و به معنی بستر رودخانه یا محل عبور سیلاب‌ها و گاه به معنی دره نیز آمده؛ چراکه سیلاب‌ها از دره‌هایی که در کنار کوه‌ها است می‌گذرد و در اینجا مناسب معنی دوم، یعنی دره‌ها و کوهپایه‌ها است زیرا با توجه به آیات دیگر قرآن که درباره این قوم سخن می‌گوید... قوم ثمود خانه‌های خود را در دامنه کوه‌ها می‌ساختند. به این ترتیب که سنگ‌ها را می‌بریدند و در درون آنها خانه‌های امنی ایجاد می‌کردند»[۲]. قوم ثمود «در صنعت حجاری و معماری مهارتی بسزا داشتند، سنگ‌ها را می‌بریدند و می‌تراشیدند و کاخ‌های عظیم و مرتفع بنا می‌کردند. بسیاری از مفسرین روایت کرده‌اند که نخستین مردمی که از کوه‌ها سنگ بریده و تراشیده، ابنیه و عمارت ساخته‌اند طایفه ثمود بودند»[۳].
واد در این آیه به قول آیت‌الله طالقانی اشاره به وادی معروف «وادی القری» است[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «و با قوم ثمود که در آن دره، خرسنگ (ها) را می‌شکافتند،» سوره فجر، آیه ۹.
- ↑ تفسیر نمونه، ج۲، ص۴۷۰.
- ↑ تفسیر نوین، ص۱۷۸.
- ↑ ر.ک: پرتوی از قرآن قسمت دوم، جزء سی‌ام، ص۵۷.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۸۰۰.