مصعب زبیری
مصعب زبیری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مصعب زبیری در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوعبدالله مصعب بن عبدالله بن مصعب بن ثابت بن عبدالله بن زبیر، زبیری مدنی قرشی اسدی. اهل مدینه بود[۱] و در سال ۱۵۶هـ متولد شد. او ساکن بغداد، و عموی زبیر بن بکار بود. وی در بغداد از مالک بن انس، ضحاک بن عثمان، ابراهیم بن سعد و دیگران حدیث نقل می‌‌کرد و افرادی چون زبیر بن بکار، عبدالله بن احمد بن حنبل، ابوالقاسم بغوی،[۲] موسی بن هارون، ابن ماجه و ابویعلی موصلی از او روایت کرده‌اند. مصعب فردی ادیب، اخباری، صدوق، علامه در انساب،[۳] محدث، شاعر[۴] و فقیه[۵] به حساب می‌‌آمد. رجال شناسان او را توثیق کرده‌اند، ولی عده‌ای به جهت اینکه وی در رابطه با مخلوق بودن قرآن معتقد به توقف بود، نسبت به وثاقت او اشکال کرده‌اند.[۶] مصعب در شوال سال ۲۳۶ در هشتاد سالگی در بغداد درگذشت.[۷] کتاب‌های جزء،[۸] النسب الکبیر و نسب قریش از اوست.[۹].[۱۰]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الثقات، ج۹، ص۱۷۵.
- ↑ تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۱۱۲.
- ↑ اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۳۰ و ۳۱.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص۱۲۳.
- ↑ الکامل فی التاریخ، ج۷، ص۵۷.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۳۰ و ۳۱.
- ↑ تایخ بغداد، ج۱۳، ص۱۱۴.
- ↑ معجم المؤلفین، ج۱۲، ص۲۹۲.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص۱۲۳.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۶۵.