ابوسبره نخعی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

نامش عبدالله بن عابس[۱] از قبیله نخع از قبایل یمنی است که با عنوان کوفی از او یاد می‌شود[۲]. ابن اثیر و ابن حجر، وی را همان ابوسبره جعفی دانسته‌اند که در شمار صحابه است[۳]. اما با توجه به نام‌های مختلف این دو (نام ابوسبره جعفی یزید بن مالک است) و با عنایت به تفاوت اسناد روایات آنها و وقایع گوناگونی که برای هر یک نقل شده، ابوسبره نخعی و ابوسبره جعفی دو نفرند

ابوسبره نخعی که ثقه دانسته شده[۴] از صحابه نیست و در طبقه میانی تابعین، چون حسن بصری و ابن سیرین قرار دارد[۵]. او از عمر بن خطاب[۶]، فروة بن مسیک[۷] و محمد بن کعب قرظی روایت نقل می‌کند[۸]. وی راوی روایتی مشهور از فروة بن مسیک است که از رسول خدا (ص) تقاضای رخصت برای جنگ با اهل سبأ کرد. آن حضرت در ادامه، توضیحی درباره قوم سبأ و قبایل ایشان داد[۹].

ابوسبره، داستان مردی یمنی را نقل می‌کند که به قصد جهاد از منزل خارج شد، ولی مرکبش در راه مرد و مرکب با دعای آن مرد زنده شد[۱۰]. در نقلی دیگر آمده است که او عمر را در شام دید که پس از خوردن نان و گوشت، بدون اینکه تجدید وضو کند نماز خواند[۱۱][۱۲]

منابع

پانویس

  1. مزی، ج۳۳، ص۳۴۰؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۳.
  2. ابن حجر، تقریب، ج۲، ص۴۰۴.
  3. ابن اثیر، ج۶، ص۱۳۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۱۶۹.
  4. ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴.
  5. ابن حجر، تقریب، ج۲، ص۴۰۴.
  6. ابن ابی شیبه، ج۱، ص۶۴؛ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۶۰.
  7. ابن سعد، ج۱، ص۳۸؛ بخاری، ص۴۰.
  8. مزی، ج۳۳، ص۳۳۰؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴؛ در اینکه راوی از محمد بن کعب کدام ابوسبره است، میان رجال شناسان اختلاف و تردید وجود دارد؛ مزی، ج۳۳، ص۳۴۱؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۹۴.
  9. ابن سعد، ج۱، ص۳۸؛ ابن ابی عاصم، ج۳، ص۳۲۱؛ ابو داوود، ج۲، ص۲۴۶.
  10. یاقوت، ج۲، ص۴۳۰؛ ذهبی، تذکره، ج۱، ص۲۸۴؛ ابن کثیر، ج۶، ص۳۲۴.
  11. ابن ابی شیبه، ج۱، ص۶۴؛ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۶۱.
  12. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «ابوسبره نخعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۲۸-۳۲۹.