اسماعیل بن موسی بن جعفر

مقدمه

اسماعیل بن موسی بن جعفر (ع) از فرزندان امام کاظم(ع) است که در مصر مسکن یافت و در آنجا به نقل حدیث پرداخت.^[۱] پسرش موسی از وی روایت کرده است^[۲] و او از پدر بزرگوارش و نیز از امام رضا(ع) روایت دارد. رجال شناسان شیعه اسماعیل را فردی ثقه دانسته‌اند. وی از سوی امام کاظم(ع) متولی امور موقوفات شد^[۳] و از طرف امام جواد(ع) مأمور شد تا بر جنازه صفوان بن یحیی نماز گزارد.^[۴]

کتاب‌های وی عبارت‌اند از: الطهارة، الصلاة، الزکاة، الصوم، الحجّ، الجنائز، الطلاق، النکاح، الحدود، الدعاء، السنن و الاداب و الرویا.^[۵] تمامی کتب ذکر شده، در ضمن یک کتاب با عنوان جعفریات یا اشعثیات و یا علویات می‌‌باشد که آن را محمد بن محمد بن اشعث کوفی روایت کرده است^[۶] و گویا به اعتبار ابن اشعث، به این نام شهرت یافته است.^[۷]

منابع

واسعی، اخلاقی، مقاله «اسماعیل بن موسی بن جعفر»، دانشنامه امام رضا ج۲

پانویس

↑ رجال ابن داوود، ص۵۹.
↑ الفهرست (طوسی)، ص۱۰.
↑ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۶۷۲.
↑ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۸۸.
↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۱۱۰.
↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۳۶.
↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۸۳-۱۸۴.

[1] رجال ابن داوود، ص۵۹.

[2] الفهرست (طوسی)، ص۱۰.

[3] مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۶۷۲.

[4] معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۸۸.

[5] رجال النجاشی، ج۱، ص۱۱۰.

[6] اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۳۶.

[7] جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۸۳-۱۸۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]